Cyprian Kamil Norwid urodzil sie 24 wrzesnia 1821r. w Laskowie- Głuchach, a zmarl 23 maja 1883r. w Paryżu. Od 1840 roku rukowal w czsopismach poezje, wyrazajace nastroje pokolwnia popowstaniowego. Od 1842 rokupodrozowal po Niemczech, Wloszech (gdzie studiowal rzezbe), Berlinie ( tam oskarzony o dzialania rewolucyjne przebywal miesiac w wiezieniu), Brukseli). Okres Wiosny Lodow spedzil w Rzymie w towarzystwie Z. Krasinskiego. W 2849 rokuudal sie do Paryza, gdzie nawiazal kontakty z przedstawicielami polskiej i europejskiej emigracji. W tym czsie powstalo wiele utworow: „Wigilia”, „Niewola”, „Psalmow-psalm”. Dziela Norwida inicjowaly nowa faze romantyzmu polskiego. Nierozumienie wsrod czytelnikow, osobiste problemy (nieszczesliwa milosc do Marii Kalergis) i klopoty finansowe zlozyly sie na decyzje Norwida o wyjezdzie do Ameryki w 1852roku. W czasie dwuletniego pobytu w Nowym Jorku, poeta, zmagajac sie z uczuciem tesknoty i bieda, zarabial na zycie malarstwem i rzezba. Po powrocie do Paryza, podjal intensywna prace tworcza. W tym czasie powstal poemat: „Czarne kwiaty i Biale kwiaty”; w 1863 roku wydany zostal zbior Poezji, ktory jednak przeszedl praktycznie bez echa. Nie doczekal sie publikacji opracowany w latach 1865-1866 najorginalniejszy zbior wierszy Vade-mecum. W rekopisach pozostaly takze dramaty poety: „Noc tysieczna druga”, „Wanda”, „Za kulisami”, „Pierscien Wielkiej Damy”. W utworach tego okresu pojawia sie nowa technika poetycka, wymagajaca od czytelnika wysokiego stopnia aktywnosci intelektualnej. Wyjasnia to poniekad niepowodzenia Norwida.
Ostatnie lata zycia spedzil w zakladzie św. Kazimierza pod Paryzem, tam tez zmarl i zostal popochowany. W 1888 roku zostal przeniesiony do grobu zbiorowego na polskim cmentarzu w Montmorency. Tworczosc Norwidana nie zrozumiana przez wspolczesnych, bedac swiadectwem nowych idei i koncepcji artystycznych, doceniona zostala dopiero w epoce Mlodej Polski.
