Ur. w r. 1911 w Szetejnach na Litwie. Poeta, prozaik, eseista, tłumacz. Laureat nagrody Nobla w roku 1980 i wielu innych prestiżowych nagród literackich, tłumaczony na kilkanaście języków. Doktor honoris causa wielu uniwersytetów w USA i w Polsce, honorowy obywatel Litwy i miasta Krakowa. Szkolną i uniwersytecką młodość spędził w Wilnie, tam również debiutował jako poeta, okupację niemiecką przetrwał w Warszawie. Po wojnie pracował w służbie dyplomatycznej PRL – w USA, i we Francji do roku 1951, kiedy to zwrócił się w Paryżu o azyl polityczny. W roku 1960 wyjechał do Kalifornii , gdzie przez dwadzieścia lat jako profesor języków i literatur słowiańskich wykładał na uniwersytecie w Berkeley. Do roku 1989 publikował głównie w emigracyjnym wydawnictwie paryskiej „Kultury” i w Polsce poza cenzurą. Od roku 1989 mieszka w Berkeley i w Krakowie.
W opinii międzynarodowej krytyki jak i współczesnych mu poetów (dość wspomnieć Josifa Brodskiego), twórczość poetycka Miłosza to jedno z najbardziej znaczących zjawisk naszej literackiej współczesności. Obok gęsto zmetaforyzowanych wierszy wizyjno-symbolicznych, w których to, co idylliczne sąsiaduje z tym, co apokaliptyczne, mamy tu zapisane niemal nagą prozą filozoficzne czy religijne epifanie. Obok wierszy- piosenek, traktaty teologiczne – jak napisany w okupowanej przez Niemców Warszawie w konwencji „dzięcięcych rymów” cykl Świat. Poema naiwne czy cykl Sześć wykładów wierszem, z tomu Kroniki. Miłosz przekracza formy gatunkowe, obcuje jako poeta i jako tłumacz z całą tradycją poezji – od współczesnych sobie poetów amerykańskich po Biblię (której fragmenty przekłada na nowo na polski).
Jako powieściopisarz zdobył rozgłos powieścią Zdobycie władzy (1953), o instalowaniu władzy komunistycznej w Polsce, ale i on sam i jego czytelnicy cenią sobie szczególnie quasi-autobiograficzną Dolinę Issy – obfitującą w filozoficzne podteksty opowieść o dorastaniu i utraconej niewinności. Osobiste wątki powracają silnie w twórczości eseistycznej, zarówno w Zniewolonym umyśle, książce należącej do klasyki literatury traktującej o fenomenie totalitaryzmu, jak i w Rodzinnej Europie, ciągle jednej z najlepszych książek o przygodach „środkowoeuropejskiej” mentalności, czy w stanowiącej rodzaj intelektualnej i literackiej autobiografii Ziemi Ulro. Te i następne książki, jak choćby Świadectwo poezji, czy Życie na wyspach wprowadzają w samo sedno spraw , które dotyczą dziś życia i literatury.
O poezji dzisiaj pisze się zbyt zawile, jakby w ostatecznym rachunku nie sprowadzała się do prób nazwania wspólnej nam doli skazańców w pascalowskiej piwnicy. (Czesław Miłosz)
Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada – poleca Arent van Nieukerken Historia literatury polskiej -poleca Judith Reiman Bibliografia: Trzy zimy, Warszawa: Wyd. Władysława Mortkowicza, 1936. Ocalenie, Warszawa: Czytelnik, 1945. Zniewolony umysł, Paryż: Instytut Literacki, 1953. (przekł. fr., ang., wł., bułg., czeski, gr., hiszp., serb.chorw., maced., niem.,szw., ukr., węg.) Światło dzienne, Paryż : Instytut Literacki, 1954. Zdobycie władzy, Paryż: Instytut Literacki,
1955. ( przekł. franc., ang., hiszp., gudżarati, hiszp., indonez., jap., koreański., malajski, niem., serb.-chorw., szw., węg.) Dolina Issy, Paryż: Instytut Literacki, 1955. (przekł. franc., ang., niem., bułg., duńs., fiński, flamand., norw., serb.-chorw., szw., węg.) Traktat poetycki, Paryż: Instytut Literacki, 1957. (przekł. ros.) Rodzinna Europa, Paryż: Instytut Literacki, 1959. (przekł. fr., ang., duńsk., fin., flamand., hiszp., niem., serb.-chorw., szw., węg, wł.) Król Popiel i inne wiersze, Paryż: Instytut Literacki, 1962. Gucio zaczarowany , Paryż: Instytut Literacki, 1965. The History o Polish Literature, London-New York: MacMillan, 1969. (tłum. pol., franc., niwem., wł.) Widzenia na Zatoką San Francisco, Paryż: Instytut Literacki, 1969. (tłum.ang., franc., serb.-chorw.) Miasto bez imienia, Paryż: Instytut Literacki, 1969. Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada, Paryż: Instytut Literacki, 1974. (przekł.serbsko-chorw.) Prywatne obowiązki, Paryż: Instytut Literacki, 1974. Emperor of the Earth, Berkeley: University of Cal. Press, 1976. (przekł. fr.) Ziemia Ulro, Paryż: Instytut Literacki , 1977. (przekł. ang., franc., niem.,serb.chorw.) Ogród nauk, Paryż: Instytut Literacki, 1979. (przekł.franc.) Nobel Lecture, New York: Farrar, Straus, Giroux, 1981. Hymn o Perle, Paryż: Instytut Literacki, 1982. (przekł. czeski, serbsko-chorw) The Witness of Poetry, Cambridge. Mass., Harvard Univ.Press, 1983. (przekł. pol., franc., niem, serb.chorw.) Nieobjęta ziemia, Paryż: Instytut Literacki, 1984. (przekł. ang., franc., niem.) Zaczynając od moich ulic, Paryż: Instytut Literacki, 1985. (przekł. ang., franc.) Kroniki, Paryż: Instytut Literacki, 1987. (przekł. franc., serb.-chorw.) Dalsze okolice, Kraków: Znak, 1991. (przekł. ang.) Szukanie ojczyzny, Kraków: Znak, 1992. (przekł. litew.) Na brzegu rzeki, Kraków: Znak, 1994. (przekł. ang.) Metafizyczna pauza, Kraków: Znak,1995. Legendy nowoczesności (eseje wojenne), Kraków: WL, 1996. Piesek przydrożny, Kraków: Znak, 1997. Życie na wyspach, Kraków: Znak, 1997. Abecadło Miłosza, Kraków: WL, 1997. Inne Abecadło, Kraków: WL, 1998. Wyprawa w dwudziestolecie, Kraków: WL, 1999. To, Kraków: Znak, 2000.
