Człowiek z natury potrzebuje obecności drugiego człowieka. Każdy z nas oczekuje wsparcia, miłości, zrozumienia, podzielenia się swoją radością i smutkiem. J.Verne miał rację mówiąc „Człowiek stworzony jest na to, aby żyć w gromadzie. Z samotnośći rodzi się rozpacz.” Jednak są też tacy, którzy sami wybrali taki los albo zostali na niego skazani. A wiadomo, że człowiek samotny nigdy nie będzie tak szczęśliwy jak ten, który z kimś się przyjaźni.
Człowiek nie jest w stanie normalnie funkcjonować bez społeczeństwa, potrzebujemy siebie nawzajem.
W świecie współczesnym bardzo często człowieka ocenia się poprzez to, co na zewnątrz, co posiada jak wygląda, Ten sposób postrzegania drugiej osoby jest złudny, powoduje wiele rozczarowań. Chorzy ludzi, których los często skazuje na samotność, boją się kontaktu ze zdrowymi rówieśnikami, gdyż obawiają się odrzucenia. Osoby sprawne traktują niepełnosprawnych z rezerwą, dlatego że problem niepełnosprawności jest im obcy. Boją się kontaktów z osobami pokrzywdzonymi przez los, gdyż nie chcą ich urazić, sprawić im przykrości. Niepełnosprawność kojarzy się im z utratą szans na rozwój, karierę i normalne funkcjonowanie. Nie chcą aby ich spotkało coś podobnego.
Człowiek niepełnosprawny ma takie same pragnienia, wątpliwości i wszelkie inne uczucia, jak człowiek zdrowy. Ma takie same prawa.
Część młodzieży poświęca swój czas na pomoc innym. Działają w oazach, świetlicach środowiskowych, w ośrodkach dla ludzi niepełnosprawnych, gdzie bezpłatnie i dobrowolnie pomagają innym ludziom, którzy oczekują ich wsparcia. Wolontaria daje poczucie spełnienia, samodzielnośći działania i myślenia, jest to również forma praktyki zawodowej, ale i ponadto można nawiązać nowe znajomości nie tylko z osobami niepełnosprawnymi.
Kolejnym przykładem mogą być wakacje, czas odpoczynku po mozolnej pracy w szkole. Podczas wakacji, nie przesiadujemy nad książkami. Dzięki temu możemy spokojnie spotykać się ze znajomymi, rozwijać swoje zainteresowania, robić to na co mamy ochotę. Przez całe 2 miesiące zawieramy nowe znajomości, które mogą przerodzić się w głęboką przyjaźń.
A warto mieć przyjaciela, jest on dobrym kompanem do spędzania wolnego czasu. Niczym spowiednik wysłucha wszystkiego. Nie zdradza naszych sekretów. Dobrze jest wiedzieć, że nie jest się samotnym na tym świecie.
W dzisiejszych czasach powsają szkoły integracyjne, gdzie młodzież przebywa i wspólnie uczy się z osobami niepełnosprawnymi. Kontakt osoby sprawnej z osobą niepełnosprawną kształtuje właściwą postawę wobec innych ludzi, skłania do większej otwartości i wyrozumiałości. Taka postawa przynosi nie tylko wiele satysfakcjii radości, ale i przyczynia się również do tego, że ostaczajacy świat staję się bardziej przyjazny.
Po wielu chwilach zastanowień inapisaniu tej pracy, myślę że człowiek potrzebuję kontaktu z innymi. Potwierdzają to słowa Ojca Świętego Jana Pawła II „Rożnymi drogami biegnie życie ludzkie, ale wszyscy szukają przyjaźni i miłości.” Odosobnienie skazuje człowieka na radzenie sobie samemu w każdej chwili i liczenie tylko na siebie, przez co życie na pewno nie staję się łatwiejsze.
