Mimo,że od wydarzeń opisanych przez Aleksandra Kamińskiego w powieści pt:,,Kamienie na szaniec” minęło ponad 60 lat, to bohaterowie tego wspaniałego utworu mogą stanowic dla mnie wzór postępowania.Dlaczego tak uważam?Postaram sie to wyjaśnić w dalszej częsci mojej pracy.
Po pierwsze, młody wiek bohaterów nie wpłynął bezpośrednio na okazywanie przez nich swojej odwagi i bohaterstwa.Cechy te towarzyszyły im przez cały czas ich życia pod okupacją.Przykładami, w których Rudy,Alek i Zośka wykazali się tymi cechami są m.in. zrywanie flag niemieckich i wieszanie polskich barw narodowych,zdjęcie niemieckiej tablicy zakrywającej polskie napisy na pomniku naszego wielkiego astronoma-Mikołaja Kopernika,a także mierzenie do gestapowców oraz rysowanie polskich
znaków.Wszystkie te i inne akcje przygotowywali i wykonywali z wielkim poświęceniem.
Po drugie,godna podziwu jest wytrwałość i wielka prawdziwa przyjaźń między Alkiem,Zośką i Rudym,a także wierność przyjaciołom.Jako przykład przytoczę tu torturowanie Rudego przez gestapowców.Mimo bólu jaki mu zadawali (i utraty przytomności z tego powodu) nie zdradził kolegów i przełożonych-co świadczy nie tylko o jego wytrwałości i wierności,ale także o lojalności wobec starszych rangą.
Uważam,że udowodniłam tezę postawioną na początku mojej pracy.
