Piśmiennictwo w czasach antycznych istniało we wszystkich państwach, jednak na większą skalę zostało wykorzystane do rozwoju literatury jedynie w greckich polis. Przyczyną tego było podejście do sztuki w poszczególnych krajach. W państwach despotycznych wszystkie przejawy twórczości służyły władcy lub religii, która tam determinowała życie codzienne. Mieszkańcy Hellady nie mieli takich ograniczeń, gdyż panujący nie miał władzy absolutnej, a religia nie wpływała w tak dużym stopniu na ich życie, często nawet traktowano ją z przymrużeniem oka. Jedną z funkcji mitów była próba odpowiedzi na trudne pytania, takie jak przyczyny powstania świata, człowieka, czy życie pozagrobowe, jednak miały one formę opowiadań ? dla dzieci na dobranoc?.
W starożytnej Grecji powstawały także poważne utwory literackie, takie jak ?Król Edyp? czy ?Antygona?. Tworzyli je wielcy pisarze tamtej epoki. Czy mogą one być skarbnicą wiedzy dla dzisiejszego człowieka? Aby odpowiedzieć na to pytanie należy uświadomić sobie przekaz, który te dzieła niosą a także sięgnąć do ich genezy.
Grecka literatura antyczna istniała dzięki teatrowi helleńskiemu, dla którego była tworzona. Teatr odgrywał szalenie ważną rolę w kształceniu obywateli, którym państwo nawet finansowało udział w spektaklach. Wystawiane sztuki miały charakter dydaktyczny. Autorzy działali więc niejako w celu oświecania i edukowania ludu.
Współczesny człowiek jest bardzo wybredny, potrzebuje niekonwencjonalnych i łatwo przyswajalnych rozwiązań. Sztuki antyczne nie spełniają tych kryteriów. Ich tematy nie spełniają dzisiejszych potrzeb ludzkości. Nie interesują już prawie nikogo dzieje władców, bogów, krasnoludów czy innych stworów mitycznych. Wymaga się obecnie bezpośredniości przekazu, podczas gdy w literaturze antycznej wielu rzeczy trzeba się domyślać. Może być ona jedynie źródłem wiedzy historycznej i to w niewielkim stopniu, ponieważ nie są to pisma dokumentujące przeszłość, tylko utwory literackie, które nigdy w swej historii nie miały za zadanie ukazywać wiernie realiów epok, a jedynie stanowiły wartość kulturalną i jak w przypadku Grecji-dydaktyczną. Jedyne, czego możemy być pewni czytając starożytne dzieła jest to, że poznamy poziom języka, jakim posługiwali się starożytni Hellenowie.
