Miłość od wieków jest jednym z najczęstszych tematów w literaturze. O tym uczuciu pisał również J.W. Goethe w swojej powieści ?Cierpienia młodego Wertera?. Stworzył w niej postać cierpiącą z nieszczęśliwej miłości. Czy ten sposób kreacji bohatera był uzasadniony? Postaram się odpowiedzieć na to pytanie.
Werter był człowiekiem bardzo towarzyskim. Miał wiele zainteresowań i łatwo nawiązywał kontakty z innymi ludźmi. Innymi słowy ? był szczęśliwym człowiekiem, który niczego więcej nie potrzebował. Czuł się wewnętrznie wolny i nie chciał tej wolności utracić. Jego wcześniejsze miłości miały charakter przelotny i nie traktował ich poważnie.
Wszystko zmienia się diametralnie, kiedy główny bohater poznaje Lottę i zakochuje się w niej na zabój. Na początku miłość go uskrzydla i dodaje mu sił. Jednak po pewnym czasie, kiedy Werter widzi, że nie ma szans na związek z Lottą, uczucie zaczyna go niszczyć. Ten niegdyś radosny chłopiec staje się wręcz obłąkany. Nie potrafi myśleć o niczym innym, niż o swojej wybrance. Przeżywa straszne męczarnie i ogarnięty namiętnością, nie potrafi już normalnie żyć. W końcu jego cierpienie pcha go do ostatecznego kroku ? samobójstwa.
Goethe w swojej powieści wykreował bohatera nieudolnego ? z idealnie szczęśliwego człowieka, zmienia się w jego wrak. Tego niezwykle towarzyskiego chłopca nagle przestają interesować inni ludzie, skupia się tylko na swojej ukochanej. Wszystkie zainteresowania też stają się nieważne, bo Lotta przysłania mu cały świat. Czy tak powinno być?
Autor daje zły przykład czytelnikom, pokazując, że miłość oznacza utratę całego dotychczasowego życia. Czyż miłość nie powinna oznaczać szczęścia? Jeśli naprawdę kochał Lottę, to czy nie powinien cieszyć się z jej radości? Jego zachowanie bowiem było bardzo samolubne, tak naprawdę pokazał tylko, że jego własne szczęście jest dla niego ważniejsze, niż szczęście Lotty.
Goethe powinien pokazać wszystkim, że nawet nieodwzajemniona miłość nie przekreśla szansy na normalne życie. Najlepszym wyjściem dla Wertera byłby wyjazd, gdzieś daleko od wybranki, żeby mógł o niej zapomnieć, a może nawet znaleźć nową (tym razem odwzajemnioną) miłość. Przeciętny czytelnik, czytający tę powieść, utrzymuje się w przekonaniu, że to uczucie jest niszczące. Że bycie zakochanym tak naprawdę nie przynosi żadnych korzyści, jeśli druga osoba tych uczuć nie odwzajemnia, oraz, że nie mogąc być z ukochaną osobą, nie ma po co żyć.
Werter kończy swój żywot strzałem w głowę, umierając w cierpieniach. Takie zakończenie nie ma pozytywnego przekazu. Wiele jest nieszczęśliwych miłości, tak samo wiele związków się rozpada. Gdyby każda z tych sytuacji kończyła się w sposób pokazany w utworze, na świecie byłoby zbyt wiele samobójstw. M.in. dlatego autor niepowinien kończyć powieści w ten sposób, ponieważ wiele ludzi wzoruje się na ulubionych bohaterach z książek.
Moim zdaniem, sposób kreacji głównego bohatera w powieści ?Cierpienia młodego Wertera? był całkowicie nieuzasadniony. Ukazanie miłości jako uczucia niszczącego nie jest wyborem trafnym, ponieważ tak naprawdę jest to uczucie, które powinno budować. Samobójstwo Wertera zaś jest zachowaniem, które wielu ludzi skłoniło do podobnego kroku. Myślę, że lepszym wyjściem byłoby ukazanie miłości bohatera w bardziej pozytywnym świetle.
