Jestem zdania, że wśród ludzi wśród ludzi jest się także samotnym. Postaram sie wykazać argumentacją, że zgadzam się z założeniem zawartym w tezie.
Jedną z najsmutniejszych przyczyn samotności jest bezdomność. Ludzie bezdomni są poniżani, ośmiewani, odrzucani przez środowisko. Bywa tak, że są tylko przeganiani z miejsca na miejsce i rzadko ktoś wyciągnie do nich „pomocną dłoń”.
Kolejnym powodem samotności może być inność człowieka i brak tolerancji ze strony otoczenia wobec niego. Ludzie wyśmiewają, poniżają osoby inne, odmienne niż oni sami. Rzadko człowiek inaczej ubrany, wyznający inną religię, chory, niepełnosprawny jest akceptowany.
Trzeba także uwzględnić fakt, że niektórzy są samotni z własnego wyboru i to im nie przeszkadza.
W dzisiejszych czasach kontakty z ludźmi zastępuje nam ukochany piesek, telewizor, internet. Niektórym to wystarczy i nie potrzebują się spotykać z innymi.
Przytoczone argumenty pozwolą stwierdzić, że można czuć się samotnym wśród ludzi. W dużym jednak stopniu należy to od nas samych – naszej osobowości, charakteru, umiejętności odnajdywania się w społeczeństwie, ale także od osób, które nas otaczają.
