Gustaw, główny bohater IV części „Dziadów” to bohater romantyczny. Najważniejszym elementem, kótry pozwala nam zaliczyć go do tej kategorii, jest przeżywana przez niego nieszczęśliwa miłość. Gustaw jest wrażliwy i uczuciowy, mocno przeżywa rozczarowanie miłosne i bardzo obszernie opowiada o tym Księdzu. Jest zrozpaczony i w końcu popełnia samobójstwo – czy to w sensie dosłownym, czy też przenośnym, odgradzając się od ludzi i świata. Gustaw usuwa się w cień i wybiera samotność. Pojawia się bunt przeciwko obyczajom, które nakazują kobiecie wybrać pieniądze zamiast miłości. Gustaw przejawia także zwatpienie w mądrość książkową i wszystko, czego nauczył go Ksiądz. Nie umiał on bowiem przygotować i przystosować go do życia, co skończyło się tragicznie. Bohater jest także wielbicielem poezji – opowiadając o swej miłości porównuje się do postaci z „Cierpień młodego Wertera” i „Nowej Heloizy”. Gustaw przeżywa swoje uczucia bardzo intensywnie, jednocześnie lekceważąc uczucia innych. Ważne jest tylko to, co ON czuje, że ON cierpi i tęskni za ukochaną. Jak każdy romantyczny bohater dąży do spełnienia za wszelką cenę, a gdy mu się to nie udaje – wybiera śmierć.
