Cezary Baryka to główny bohater powieści pt. „Przedwiośnie” S. Żeromskiego. Jest on młodym mężczyzną, którego przekonania polityczne nie są ugruntowane, , chwyta się on każdej dostępnej teorii i wytyka jej wszystkie wady. Całe jego dojrzałe życie to ciągłe poszukiwanie i kolejne rozczarowania. W jednym z fragmentów Cezary udaje się na spotkanie z komunistami, na które zostaje zaproszony przez przyjaciela, działacza partyjnego, Antoniego Lulka. Baryka jako jedyny z tłumu nie zgadza sie z założeniami komunistów.Twierdzi że komuniści powinni wystrzegać się argumentów tego typu, że robotnicy uleczą ten kraj, powinni raczej ?schować te argumenty na dno?, ponieważ są one przeciwko nim. Mowa Cezarego zostaje przyjęta negatywnie, jeden z działaczy partyjnych złośliwie pyta się, kto niby miałby leczyć społeczeństwo.Baryka nie wskazuje konkretnie jaką drogą mają iść, ponieważ on sam sie jeszcze uczy.
W czasie swojej młodości Baryka był za rewolucją. Swego czasu jak mieszkał z matą w Baku twierdził , że rewolucja przyniesie dobro, jednak po pewnym czasie zwątpił w to. Zwłaszcza wtedy, gdy jego matka umarła, po tym jak została skazana na ciężką pracę za ukrywanie pieniędzy i drogich kosztowności. W bohaterze dochodzi do przemiany, gdy pracując jako grabarz ujrzał martwą piękną dziewczynę, wydawało mu sie ze wola go, prosi o pomoc, a on jest bezsilny. Podczas zakopywania trupów, Baryka spotyka swojego ojca Seweryna. Ojciec przekonywał go do powrotu do ojczyzny, i opowiada mu o ?szklanych domach?, które tam zastanie – wynalazek ich kuzyna, który zbudował fabrykę, miały być gorące zimą, chłodne latem, był to symbol nowej Polski. Cezary uwierzył w to, i nie mógł sie doczekać powrotu do kraju.
Jednakże po drodze umiera ojciec młodego Baryki, sam dociera do kraju, ku zdziwieniu zastaje tam brud i ubóstwo, Jest tym przestraszony, wali sie kolejna koncepcja na życie w czystej Polsce.
Nie umie pozostać obojętnym wobec tego co sie dzieje w kraju. Wrażliwy na krzywdę jaka sie dzieje w kraju postanawia to zmieni, dlatego szuka wyjścia z kryzysu społecznego w szybkich reformach.
Cezary mógł wybrać drogę o jakiej mówił mu Gajowiec, dla którego najważniejszym faktem było to aby Polska odzyskała niepodległość, czyli powolnych ale systematycznych reform i pokoju.Baryka jednak krzyczy, że trzeba tu czegoś znacznie innego, potrzeba rozwiązania czegoś więcej niż wydeptania małymi powolnymi kroczkami lepszej przyszłości , że potrzeba jest wielkiej idei, która zmieni ojczyznę. Na końcu mówi, że ludzie podobni do niego zniszczyli ten kraj i po raz drugi takim myśleniem doprowadzą do jego upadku.
Cezary bierzeudział w manifestacji robotników, nie utożsamia sie jednak z nimi, nie chce być jednym z komunistów, chce sie zbuntować pokazać, jak zła sytuacja panuje w kraju jak i w całym jego życiu. Dodatkowo jest załamany rozstaniem z ukochaną Laurą. Jest rozdarty, sam nie wie co jest lepsze, czy powolne odbudowywanie Ojczyzny, czy komunistyczna rewolucja.
Jednoznaczne poddanie sie bohatera było przykładem na to, ze nie był on na tyle silny, aby przełamać w sobie niezdecydowanie .
