„Dziady” jako dramat romantyczny.

1. Brak jedności czasu, miejsca i akcji. Akcja dzieje się w latach 1823-1831, w różnych miejscach (Dom pod Lwowem, komnaty Senatora, salony arystokratyczne, cele więzienne, Warszawa, cmentarz, dom u księdza)

2. Rożna tematyka. Świat rzeczywisty miesza się z irracjonalnym, elementy groteski (np. diabły w śnie Senatora), poruszona jest problematyka narodowa (wojny), martyrologia narodu, walka Konrada z Bogiem, charakterystyka społeczeństwa i zaborców)

3. Zjawisko synkretyzmu (łączenie liryki, epiki i dramatu) Epika – opowieść o Chichowskim. Liryka-monolog Konrada – Wielka Improwizacja, w scenie więziennej – pieśń bohatera. Dramat – cały tekst jest dramatem, występują dialogi, monologi, nastój tajemniczości i grozy.

4. Bohater romantyczny- nadwrażliwy uczuciowo, wybraniec narodu, patriota. Również bohater zbiorowy.

5. Sceny o charakterze muzycznym. Pieśni, chór w kościele, chór aniołów.

6. Budowa:
– fragmentaryczno-cykliczna,
– brak punktu kulminacyjnego w całym utworze, występuje jedynie w poszczególnych scenach.
– bogata symbolika (towarzysząca śmierci Doktora, stylizacje biblijne, wizja ks. Piotra, sceny moralitetowe).