Lodowiec górski składa się z dwóch zasadniczych części:
– pola firnowego ( znajduje się zawsze powyżej granicy wiecznego śniegu, gdzie nagromadzony śnieg zamienia się w lód)
– jęzora lodowcowego.
Formy powstałe wskutek działalności lodowców górskich określa się formami glacjalnymi. Najbardziej widocznymi formami działalności lodowca górskiego są formy erozyjne:
– doliny U-kształtne – są to przemodelowane przez jęzor lodowcowy dawne rzeczne doliny V-kształtne, zamarzająca i roztapiająca się woda kruszyła skały, które następnie przesuwane z masą lodu niszczyły podłoże skalne, żłobiąc doliny o wklęsłym dnie i stromych ścianach, i nadając im kształt litery U.
– cyrki lodowcowe (kotły, kaar) – wykształcone pole firnowe powodowało niszczenie skał znajdujących się pod nim, wskutek tego powstało zagłębienie oddzielone od strony doliny progiem skalnym (cyrk), które po stopieniu lodu przekształciło się w jezioro cyrkowe ( Tatry – Wielki Staw, Morskie Oko)
– baraniec (muton) – pagórek ogładzony przez lodowiec, o stoku łagodnym od strony nasuwania się lodowca i stromym od strony przeciwnej
– doliny zawieszone
Formy akumulacyjne lodowca górskiego:
– morena denna – forma powstała po wycofaniu się lodowca, tworzy falistą rzeźbę
– morena czołowa – tworzy się u czoła lodowca, forma w postaci pagórkowatego wału
– morena boczna – wał morenowy powstały z boku lodowca
