Chociaż większość bajek pisanych przez Ignacego Krasickiego opartych jest na jednostajnym toku trzynastozgłoskowca, to bywają wśród utworów tego gatunku i inne, bardziej różnorodne wersyfikacyjnie. Do takich właśnie bajek należy wiersz pt. rDzieci i żaby\”. Pięciozgłoskowic i ośmiozgłoskowlec w dwu pierwszych wersach zmienia się w siedmio i ośmiozgłoskowiec w następnych, aby w końcowym dystychu stać się już regularnym trzynastozgłoskowcem.
Historia tu opisana jest rozbudowana epicko: wieczorem koło jeziora chłopcy polowali na żaby. Gdy któraś wypływała na powierzchnię wody, rKamieniem w łeb dostawała\”. Tę okrutną zabawę dzieci komentuje jedna z żab rśmielszej natury\”: rChłopcy przestańcie, bo źle się bawicie! Dla was to igraszka, nam idzie o życie\”.
Pouczenie moralne wypowiedziane przez postać ma charakter umotywowanego protestu r12; żaba nie tylko obnaża moralny sens (a może raczej bezsens) igraszek, ale także uzasadnia swój apel. Porozumienie słowne między zwierzętami i ludźmi, personifikacja postaci nie będących ludźmi to typowe środki dla gatunku bajki. W tym utworze zwraca jednak uwagę także inne zjawisko: oto żaba reprezentuje dwa punkty widzenia na opisane zdarzenie: chłopców (zabawa) i żab (śmierć), podczas gdy człowiek w swojej bezmyślności reprezentuje tylko własną, egoistyczną interpretację.
