elektrostatyka-pojęcia
Elektronovolt to praca jaką wykonuje elektron poruszający się swobodnie w polu elektrycznym o różnicy potencjałów 1 V. Powierzchnia ekwipotencjalna to pow. utworzona przez punkty o jednakowym potencjale. 1 V to potencjał w takim punkcie pola elektrostatycznego, do którego siły zew. sprowadzające z nieskończoności ładunek próbny 1 C muszą wykonać prace 1 J. Moment dipolowy to wielkość wektorowa o kierunku osi dipola. Zwrot przyjmujemy od ładunku ujemnego do dodatniego. Dipol to trwały układ dwóch ładunków o jednakowych wartościach, ale o przeciwnych zwrotach. Zasada superpozycji punktu: natężenie pola elektrostatycznego w dowolnym punkcie jest sumą wektorową natężeń pól w tym punkcie pochodzących od każdego z ładunków. Natężenie to wielkość wektorowa, która jednoznacznie opisuje pole elektrostatyczne: a)ładunek próbny to ładunek dodatni o wartości b. małej w porównaniu z ładunkiem będącym źródłem pola elektrostatycznego. Czynniki decydujące o wektorze natężenia pola w danym punkcie przestrzeni: wartości i znaki ładunków oraz ich rozkład, położenie w przestrzeni punktu w którym wyznaczamy natężenie pola, rodzaj ośrodka wypełniającego przestrzeń, w której istnieje pole. Prawo Coulomba: jeżeli w polu ładunku punktowego q1 znajduje się ładunek punktowy q2 to za pośrednictwem swych pól elektrostatycznych ładunki te przyciągają się lub odpychają z siłą o wartości wprost proporcjonalnej do wartości oddziałujących ładunków i odwrotnie proporcjonalnej do kwadratu odległości między ładunkami. Ładunek ma naturę kwantową: nie występuje w przyrodzie w dowolnych ilościach tylko w takich \”porcjach\”, które są całkowitą wielokrotnością ładunku elementarnego. Zasada zachowania ładunku: suma algebraiczna ładunków w dowolnym układzie ciał jest stała, jeżeli układ ten jest odosobniony elektryczne.
