Fizjologia układy krwionośnego

 

 

Funkcja serca jest tloczenie krwi z naczyn zylnych, w ktorych panuje niskie cisnienie, do naczyn tetniczych i spowodowanie w nich wysokiego cisnienia (w granicach normy fizjologicznej). Do realizacji tej czynnosci konieczne sa stale, rytmiczne skurcze serca. Bodzce odpowiedzialne za te skurcze powstaja w samym sercu, w tzw: ukladzie przedsionkowo-komorowym na podobnej zasadzie, jak funkcjonuje uklad nerwowy, ale tworzace go wlokna maja cechy tkanki miesniowej i wystepuja w:

– wezle zatokowo-przedsionkowym

– wezle przedsionkowo-komorowym

– peczku przedsionkowo-komorowym wraz z jego odgalezieniami.

W ukladzie przedsionkowo-komorowym obowiazuje hierarchiczna organizacja. Na jej szczycie znajduje sie wezel zatokowo-przedsionkowy, ktory jest glownym „rozrusznikiem” serca wywolujacym u doroslego czlowieka skurcze serca w rytmie 60-80 razy na minute. Czynnosc tego wezla nei zalezy od pozostalych struktur ukladu. Organizacja ukladu jest zgodna z kolejnoscia wymienionych struktur w ukladzie przedsionkowo-komorowym i okreslona nastepujacymi kryteriami:

– impulsy plyna od struktury pietra wyzszego do nizszego.

-czestotliwosc impulsow jest narzucana przez strukture pietra wyzszego przy czym wyzsze pietro cechuje wieksza czestotliwosc.