Fryderyk Chopin urodził się w 1810 r. we wsi Żelazowa Wola na Mazowszu pod Warszawą. Był najwybitniejszym polskim kompozytorem i jednym z najwspanialszych twórców utworów fortepianowych. W 1831 r. przyjechał do Paryża. Dużo podróżował (Wiedeń, Monachium, Warszawa). Bardzo wcześnie podupadł na zdrowiu i zmarł w Paryżu 1849 r. w wieku zaledwie 39 lat. JUż w 1817 r. Chopin skomponował pierwsze utwory i zyskał miano cudownego dziecka. Młody Fryderyk grywał w salonach warszawskiej arystokracji. W 1822 r. rozpoczął prywatną naukę kompozycji profesora Józefa Elsnera. Od 1826 r. kontynuował pod jego opieką studia w Szkole Głównej Muzyki, które ukończył w 1829 r. W końcowym raporcie ze studiów profesor Elsner napisał: „Ch.F., trzecioletni szczególna zdatność, geniusz muzyczny”. Chopin jest twórcą tylko dwóch koncertów fortepianowych: e-moll (op.11) i f0moll (op.21). Charakteryzuje je klasyczna forma mozartowska, jednak przetworzona przez Chopina, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli pokolenia pianistów-wirtuozów stylu brillant. Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina po raz pierwszy zorganizowano w Warszawie w 1927 r. Jest on dziś uznawany za jeden z najbardziej prestiżowych konkursów pianistycznych na świecie. Wśród zwycięzców warto wymienić tak wybitnych pianistów, jak: Maurizio Pollini, Martha Argerich, Garrick Ohlsson, Stanislav Bunin. W konkursie triumfowali również Polacy: Halina Czerny-Stefańska (1949), Adam Harasiewicz (1955), Krystian Zimerman (1975) oraz Rafał Blechacz (2005). 9 września 1849 r. Chopin przeniósł się do mieszkania na Place Veldome 12 w Paryżu. Na początku października poprosił przyjaciół, aby spalili jego wszystkie niewydane i nieukończone kompozycje. Fryderyk Chopin zmarł 17 października o godzinie 2 w nocy. W jego nekrologu Cyprian Kamil Norwid napisał: Rodem Warszawianin, sercem Polak, a talentem świata obywatel…”. Chopin został pochowany 30 października 1849 roku na paryskim cmentarzu Pere-Lachaise.
