Aż do końca I wojny światowej Palestyna znajdowała się w granicach Imperium Osmańskiego. Ten niewielki obszar często był przyczyną konfliktów ze względu na swoje znaczenie dla aż trzech wielkich religii.
Problem dotyczący Palestyny nabrał międzynarodowego wymiaru dzięki wiedeńskiemu dziennikarzowi Teodorowi Herzlowi, który utworzył w 1897 roku Światową Organizację Syjonistyczną. W owym czasie na całym świecie powstały liczne ośrodki syjonistyczne.
Głównym zamierzeniem ruchu stało się dążenie do założenia państwa żydowskiego. Jednak nawet próby utworzenia dzielnic żydowskich w Palestynie zostały odrzucone przez sułtana.
W czasie I wojny światowej cały Bliski Wschód, a więc i Palestyna nabrał znaczenia dla europejskich mocarstw. Rywalizujące państwa chciały doprowadzić do nowego podziału stref wpływów.
W czasie wojny szarif Mekki Husajn Ibn Ali zachęcał Arabów do utworzenia zjednoczonego państwa arabskiego, które miało również obejmować Palestynę. Mimo niewielkich problemów związanych z ustaleniem granic, 5 czerwca 1916 roku Husajn ogłosił powstanie państwa Hidżaz.
Jednak 26 kwietnia Marc Sykes i George Ch.Picot podpisali porozumienie o podziale ziem między Morzem Śródziemnym a Zatoką Perską, miały się one znaleźć pod kontrolą Francji lub Anglii. Dzięki naciskom Rosji podpisano, że powojenna Palestyna będzie pozostawać pod zarządem międzynarodowym.
Ostatecznie, mimo wcześniejszej zgody na pozostawienie kwestii palestyńskiej do powojennych rozstrzygnięć, rząd brytyjski już w 1917 roku ogłosił jednostronną deklarację, której konsekwencje miały okazać się wielkie.
