geografia, nauka badająca powłokę Ziemi, jej przestrzenne zróżnicowanie pod względem przyrodniczym, ludnościowym i gospodarczym oraz związki zachodzące między środowiskiem przyrodniczym a działalnością człowieka.
mapa, płaski, zmniejszony, uogólniony obraz powierzchni Ziemi przedstawiony na płaszczyźnie za pomocą znaków umownych. Ze względu na treść wyróżnia się m. ogólnogeograficzne, przedstawiające ogólną charakterystykę obszarów i m. tematyczne, pokazujące wybrane zagadnienia, np. rozmieszczenie ludności, zróżnicowanie klimatyczne, zasięgi upraw. Ze względu na skalę dzielimy m. na wielkoskalowe, czyli topograficzne (do 1:200 000), przeglądowo-topograficzne (od 1:200 000 do 1:1 000 000) i małoskalowe, czyli przeglądowe (poniżej 1:1 000 000).
plan, w geografii, obraz niewielkiego obszaru powierzchni Ziemi przedstawiony w dużej skali na płaszczyźnie. Najczęściej wykorzystywane są plany miast, na których oznaczono ulice, linie komunikacyjne, ważne obiekty administracyjne, turystyczne, zabytki.
generalizacja mapy, dokonanie wyboru przedstawianych na mapie obiektów i zjawisk, opuszczenie przy opracowywaniu mapy szczegółów, które są nieistotne dla przedstawianego zagadnienia.
skala mapy, podziałka, stosunek odległości między dwoma punktami na mapie do odległości między nimi w terenie. Może być przedstawiona w postaci liczbowej (np. 1 : 1000), mianowanej (np. 1 cm — 10 m) lub liniowej
metody kartograficznego przedstawiania zjawisk, sposób przedstawienia na mapie danych dotyczących określonego obszaru. Dane liczbowe można przedstawić na mapie w postaci wykresu (diagramu). Otrzymuje się wówczas kartodiagram. Inną metodą są kartogramy – mapy, w których za pomocą barw lub kreskowań przedstawiono ilościowe zróżnicowanie zjawiska (np. zróżnicowanie gęstości linii kolejowych w poszczególnych państwach). Na mapach wykonanych metodą kropkową każda kropka przedstawia określoną wartość liczbową, gęstość kropek uwidacznia natężenie zjawiska (np. rozmieszczenie ludności). Ponadto stosuje się metodę sygnaturową, gdy za pomocą umownych znaków przedstawia się np. występowanie surowców mineralnych, metodę zasięgów służącą do przedstawiania zjawisk obszarowych (np. zasięg występowania jodły), metodę izolinii wykorzystywaną często na mapach pogody, metodę powierzchniową służącą do przedstawienia np. typów klimatów czy gleb.
odwzorowanie kartograficzne, matematyczne przeniesienie na płaszczyznę mapy siatki geograficznej i przedstawienie jej w postaci siatki kartograficznej.
Ze względu na zastosowaną powierzchnię, na którą odwzorowuje się siatkę geograficzną, wyróżnia się siatki płaszczyznowe (azymutalne)(obszary okolobieg.) walcowe (obszary okolorow. mapy komun.lotn. i morskiej) i stożkowe. (kontyn. panstwa),
