Glony są to najprostsze, samożywne rośliny plechowe. Jest ich ponad 20 tysięcy gatunków, do których zalicza się głównie sinice, eugleniny, okrzemki, zielenice, brunatnice i krasnorasy. Występują w wodach morskich i słodkich, rzadziej występują na lądzie (w miejscach wilgotnych). Są jedno lub wielokomórkowe, wielkości od mikroskopijnej do ponad 100 metrów. Posiadają wiele kształtów, rozmnażają się płciowo (przez łączenie się komórek wegetatywnych lub gamet) i bezpłciowo (przeważnie przez pływki).
U wyżej uorganizowanych występuje typowa przemiana pokoleń. Zawierają w komórkach różne barwniki (chlorofile, karoteny, ksantofile, fikobiliny), nadające im barwę zieloną, żółtozieloną, niebieskozieloną, brunatną lub czerwoną – w rozmaitych odcieniach. Produktem asymilacji dwutlenku węgla bywa np. skrobia, parymylon, oleje, mannit.
Glony są w wodach ważnymi producentami materii organicznej – tworząc plankton roślinny, stanowią główne pożywienie zwierząt roślinożernych. Niektóre glony mogą przyswajać ze środowiska także substancje organiczne, przyczyniając się do tzw. samo czyszczenia się wód. Niekiedy jednak ich rozkładające się, obumarłe masy mogą psuć zapach i smak wody pitnej. Wiele glonów stanowi surowiec w przemyśle chemicznym (np. do otrzymywania kwasu alginowego, sodu, agaru), farmaceutycznym (np. jodu) i spożywczym (np. aminokwasów, witamin). Masowe kultury drobnych glonów (głównie z rodzaju Chlorella), dostarczają z małej powierzchni dużych ilości ciemniej materii organicznej, co może być wykorzystane np. w statkach kosmicznych.
W okolicach nad morskich, glonami wyrzucanymi przez morze nawozi się pola i karmi zwierzęta gospodarcze. Glonami zajmuje się nauka, zwana algologią.
