perm — ostatni okres ery paleozoicznej. na półkuli pn., charakteryzujący się suchym, pustynnym klimatem, na półkuli pd. — lądolodami. Pod koniec permu wymarło ok. 50% istniejących wówczas gatunków zwierząt i roślin (m.in. trylobity).
skała, naturalne skupisko minerałów. Ze względu na sposób powstania wyróżnia się skały magmowe, skały osadowe, skały przeobrażone. Badaniem wewnętrznej budowy skał zajmuje się petrografia.
aktualizm geologiczny, uniformitaryzm, zasada wnioskowania, w myśl której procesy geologiczne w przeszłości Ziemi były zbliżone do obecnie obserwowanych; umożliwia odtwarzanie dawnych zdarzeń geologicznych na podstawie obserwacji zjawisk współczesnych; zasada a.g., obecnie powszechnie przyjmowana, została sformułowana przez J. Huttona i uzasadniona przez Ch. Lyella (1830); przeciwieństwo ekscepcjonalizmu.
skały magmowe, skały powstałe przez zastygnięcie magmy (skały głębinowe, w których widoczne są kryształy minerałów, np. granit) lub lawy (skały wylewne, w których nie możemy odróżnić minerałów, np. bazalt).
minerał, naturalny składnik skorupy ziemskiej o stałym składzie chemicznym i określonych właściwościach fizycznych. W przyrodzie znanych jest ok. 4000 minerałów, ale najważniejszą rolę odgrywa ok. 200 tzw. minerałów skałotwórczych, stanowiących gł. składniki skał. Należą do nich między innymi: kwarc, skaleń, mika, kalcyt.
trzeciorzęd, starszy okres kenozoiku, trwający od 65 do 1,8 mln lat temu. W tym czasie trwała orogeneza alpejska, ukształtowane zostały gł. cechy obecnego układu lądów i mórz.
skały przeobrażone, metamorficzne, skały powstałe przez przeobrażenie (metamorfizm) istniejących skał w warunkach zwiększonego ciśnienia i temperatury panujących we wnętrzu skorupy ziemskiej ( Ziemi budowa), ale bez ich stopienia do postaci magmy (np. wapień przeobraża się w marmur, granit w gnejs).
