Ignacy Krasicki urodził się w 1735r. w Dubiecku nad Sanem, w zubożałej rodzinie magnackiej. W 1743r. rozpoczyna naukę we lwowskim kolegium jezuitów. W wieku 16 lat wstępuje do stanu duchownego i w 1751r. podejmuje naukę w seminarium księży misjonarzy. Pełne święcenia kapłańskie otrzymuje w 1759r.
Podróżując po kraju stabilizuje się materialnie. Krasicki wiąże się z „republikanami”. W latach 1759-1761 odbywa studia teologiczne w Rzymie. Po powrocie do kraju zostaje sekretarzem prymasa Lubieńskiego i przechodzi na stronę Czartoryskich. Zostaje kapelanem króla Augusta Poniatowskiego. Pełni funkcję głównego publicysty „Monitora”.
W 1766r. zostaje biskupem warmińskim. Jako biskup jest stałym uczestnikiem czwartkowych królewskich obiadów. W 1769r. Krasicki wyjeżdża do Francji. Po powrocie do Polski, Prusy próbują podporządkować sobie Warmię do czego dochodzi w 1772r. W tym czasie rozwijała się twórczość poetycka Krasickiego. Pojawia się np. druga część „Myszeidy”, „Monachomachia” i „Pan Podstoli”. Krasicki traktuje literaturę jako terapię, która pomaga mu w życiu pod zaborami. W 1795r. otrzymuje arcybiskupstwo gnieźnieńskie.
Umiera w Berlinie w 1801r.
