Krasicki Ignacy (1735-1801), polski poeta, prozaik, dramatopisarz, publicysta. Uważa się go za najwybitniejszego pisarza polskiego. Uczył się w kolegium jezuickim we Lwowie i w seminarium duchownym w Warszawie 1751-1754. Studia uzupełniające w Rzymie 1759-1761. Początkowo związany koligacjami rodzinnymi ze stronnictwem przeciwników reform i tzw..
Podczas bezkrólewia 1763-1764 jako sekretarz interrexa prymasa W. Łubieńskiego przeszedł na stronę orientacji postępowej i znalazł się w najbliższym otoczeniu króla. Uczestnik tzw., gromadzących elitę kulturalną na dworze. Współautor Monitora, najważniejszego wówczas czasopisma społeczno-politycznego. 1766 biskup warmiński.
Na jego dworze w Lidzbarku Warmińskim (Heilsbergu) rozkwitało życie kulturalne i artystyczne. Utrzymał więzi z warszawskim ośrodkiem kulturalnym również wtedy, gdy 1772 po rozbiorze Warmia znalazła się w granicach Prus. Był w dobrych stosunkach z królem, dzięki poparciu którego został arcybiskupem gnieźnieńskim 1795.
Zwolennik i , wykazywał krytycyzm wobec różnych warstw społecznych, nie wyłączając kleru.
Do najważniejszych utworów Krasickiego należą: Myszeis (1775), powieść satyryczno-utopijna Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki (1776), Monachomachia, czyli Wojna mnichów (1778) wyszydzająca zepsucie obyczajów zakonnych, powieść edukacyjna Pan Podstoli (cz. 1-2, 1778-1784), Bajki i przypowieści (1779), Satyry (1779), Antymonachomachia (1779), powieść o charakterze rozprawy filozoficzno-obyczajowej Historia (1779), Wojna chocimska (1780), encyklopedia Zbiór potrzebniejszych wiadomości… (tom 1-2, 1781-1783), alegoryczna Powieść prawdziwa o narożnej kamienicy w Kukurowcach (1794).
Jest także autorem głośnych patriotycznych utworów: Hymnu do miłości ojczyzny (1774) i Pieśni na dzień 3 maja 1792. Był w wielu gatunkach literackich, jak czy, prawdziwym mistrzem, w innych zaś – np. w prozie – nowatorem. Także m.in. Dzieła poetyckie (tom 1-2, 1802), Dzieła (tom 1-8, 1829-1833), Pisma wybrane (tom 1-4, 1954), Korespondencja (tom 1-2, 1958), Pisma poetyckie (tom 1-2, 1976).
