OBYCZAJE GREKÓW
Wszystko, co się robiło w starożytnym świecie, robiło się dla bogów. Teatr i przedstawienia teatralne urządzano ku czci Dionizosa, boga zabaw, rozrywki, winorośli. Pierwsze przedstawienie zorganizował Pizystrat – tyran ateński.
W pierwotnych przedstawieniach grał tylko jeden aktor, któremu towarzyszył chór. Później liczbę aktorów zwiększono do trzech.
Władzom ateńskim tak bardzo zależało na licznej widowni, że postanowiono płacić jej za pobyt na spektaklach.
Najstarszy teatr grecki zbudowany został w Atenach, na południowo-wschodnim zboczu Akropolu. Scena i widownia znajdowały się pod gołym niebem, dach na głową miał tylko chór stojący za orchestrą, w budynku scenicznym, którego dach podtrzymywały kolumny.
Widowiska polegały na tym, że codziennie wystawiano trylogię wybranego autora. Wystawiano tragedie i komedie. Do najsłynniejszych tragików greckich należał Sofokles (Antygona, Ajschylos (Olesteja), Eurypides (Wielkość miłości kobiety). Najbardziej cenionym komediantem był Arystofanes, żyjący w V lub IV wieku p.n.e.
Zahamowanie rozwoju teatru nastąpiło w IV w. p.n.e.
Również igrzyska olimpijskie organizowane były ku czci greckiego boga – Zeusa, to jemu składano ofiary przed rozpoczęciem uroczystości.
Chłopcy, którzy chcieli wziąć wdział w igrzyskach, długo się do tego wcześniej przygotowywali w parysach.
Główne igrzyska odbywały się co 4 lata Olimpii. Podczas ich trwania w całej Grecji trwał Święty Pokój, tak, żeby każdy Grek mógł dotrzeć do Olimpii na zawody.
Zwycięscy otrzymywali w nagrodę wieniec laurowy, dożywotnią sławę i możliwość postawienia pomnika.
Drugim miejscem, gdzie co 4 lata odbywały się igrzyska, były Delfy, miejsce kultu Apollina. W Delfach powstał stadion, zachowany lepiej niż w Olimpi.
Igrzyska wyprawiano również w Atenach ku czci Ateny.
W konkurencjach nie liczył się wynik, ale liczyło się zwycięstwo. Nie było czegoś takiego jak drugie miejsce. Zawodnik mógł tylko wygrać albo przegrać.
