Interpretacja: Psalm 51
Psalm 51 pt. ?Wezwanie i prośba pokutnika? jest indywidualną pieśnią błagalną i pokutną.
Już w pierwszych wersetach dowiadujemy się, iż podmiotem lirycznym a zarazem autorem jest Dawid. Dzięki tym wersetom również dowiadujemy się czego tematem jest owy psalm. Dotyczy on ciężkiego grzechu popełnionego przez Dawida z Batszebą. O ile nie możemy się dowiedzieć z psalmu jaki to był grzech, to w Drugiej Księdze Samuela, rozdziałach 11 i 12 jest przedstawiona cała historia. Dawid zapragnął żony jednego ze swoich żołnierzy, Uriasza; kobieta miała na imię Batszeba. Dawid uwiódł ją, a Uriasza posłał na pewną śmierć, stawiając go w pierwszym szeregu podczas bitwy. Wdając się w romans z Batszebą, Dawid złamał szóste przykazanie: nie zabijaj, siódme przykazanie: nie cudzołóż, dziewiąte przykazanie: nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu i dziesiąte przykazanie: nie pożądaj żony bliźniego swego. Natomiast już w trzecim wersecie wiemy, że adresatem jest Pan Bóg: ?Zmiłuj się nade mną, Boże,??.
Werset trzeci i czwarty zawiera prośbę do Boga o oczyszczenie z grzechów i nieprawości. Podmiot liryczny wymienia trzy najważniejsze cechy Boga: miłosierdzie, łaskawość i wszechmoc. Następna zwrotka (wersety 5-8) jest przypomnieniem o grzechu pierworodnym, w którym trwa człowiek przez całe życie: ?(?) a grzech mój mam zawsze przed sobą.?. W wersecie 8 jest skierowana prośba podmiotu o naukę mądrości. W następnej strofie Dawid prosi o oczyszczenie i podniesienie na duchu oraz nie odrzucanie go. Wypowiadając słowa ?Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty? podmiot odwołuje się do rytuału oczyszczenia z trądu, co sugeruje, iż porównuje się on z ludźmi trędowatymi. W wersetach 15-19 Dawid wyraża chęć głoszenia Słowa Bożego oraz nawracania niewiernych. W ten sposób chcę on odkupić swoje winy, ponieważ uważa, że poprzez składanie ofiar nie uczyni tego (? Ty się bowiem nie radujesz ofiarą i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał.?). Ostatnie dwa wersety są prośbą o łaskę oczyszczenia dla całego Syjonu, a więc podmiot nie tylko prosi o przebaczenie swoich grzechów, lecz całego Syjonu.
W psalmie 51 podmiot ukazuje człowieka, który popełnił ciężki grzech, lecz przyznaje się do swego przewinienia oraz okazuje skruchę i pokorę: ?Moją ofiarą, Boże duch skruszony; nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.?. Wierzy on w dobroć i miłosierdzie Boga. Nie tylko poprzez grzech jakiego dopuścił się podmiot dowiadujemy się, iż jest to Dawid. Również dzięki dwóm ostatnim wersetom możemy to udowodnić, ponieważ podmiot prosi o łaskę oczyszczenia dla całegoSyjonu. Takiego czynu mógł się dopuścić jedynie król, a Dawid był królem Syjonu.
W tekście mamy do czynienia z wieloma inwersjami, które tworzą poważny styl całego utworu: ?Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości.?; ?Od krwi uwolnij mnie,?. Taki styl tworzą również powtarzające się zwroty bezpośrednie do Pana Boga, który jest adresatem: ?Moją ofiarą, Boże, duch skruszony; nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.?. Występują również porównania: ?obmyj, mnie a nad śnieg wybieleję? oraz antropomorfizacja: ?niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość”. Również możemy zauważyć anafory takie jak: ? Oto zrodzony jestem w przewinieniu (?) Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie.?. Psalm zaczyna się apostrofą skierowaną do Boga.
Ocena: bdb
