Podmiot liryczny w wierszu wypowiada się w imieniu zbiorowości, wskazuje na to 1 os.l.mnogiej. Można domyślić się, że mówi w imieniu wszystkich ludzi. W wierszu nie ma określonego miejsca i czasu. Podmiot liryczny szereg pytań retorycznych, rozmyśla. W pierwszej strofie zastanawia się, czy życie i nasz świat nie jest doświadczeniem laboratoryjnym. W drugiej myśli nad tym, czy nasze życie nie jest pewnego rodzaju manipulacją, czy jesteśmy traktowani jak ktoś wartościowy, a może jak przedmiot badań. Czy ktoś nad nami stoi i czy żyjemy tylko na próbę. W trzeciej zwrotce podmiot rozważa, że może to nie jest laboratorium, tylko wcześniej wszystko zostało ustalone z góry, może życie i życiowe zmiany są gdzieś zajerejstrowane, zaplanowane, a my nieświadomie uczestniczymy tym wszystkim. A może człowiek nie sprawdza się w laboratorium, nie jest ciekawy i „badacz” może tylko czasem nas obserwuje? Może zainteresowany jest nami tylko wtedy, gdy dzieje się coś dużego, na miarę wojny.. Może ten, do którego należy nasze życie jest estetą i lubi przyglądać się drobiazgom? Wiersz jest wyrazem wątpliwości, niewiedzy człowieka na temat życia ludzkiego.
