Aby obiektywnie rozpatrzyć problem zawarty w temacie, należy najpierw przedstawić nieco historii dotyczącej dynastii Jagiellonów, gdyż tytułowy władca wywodził się z tego rodu.
Władysław Jagiellończyk urodził się 1 marca 1456 roku.
Jego ojcem był polski król Kazimierz Jagiellończyk, matką, wywodząca się z gałęzi habsburskiej, żona króla, Elżbieta.
W niedługim czasie na świat przyszło jego rodzeństwo.
W dniu 3 października 1458 roku światło dzienne ujrzał Kazimierz (zwany Świątobliwym), 27 grudnia 1459 roku urodził się Jan Olbracht, a 5 sierpnia przyszedł na świat Aleksander. 1 stycznia 1467 roku urodził się Zygmunt (później zwany Starym), 27 kwietnia 1468 roku przyszedł na świat ostatni z braci, Fryderyk.
Wszystkich razem było sześciu. Kazimierz zmarł w młodym wieku (miał zaledwie 26 lat), Fryderykowi ojciec wyznaczył karierę duchowną. Dla pozostałych czterech synów postanowił zdobyć korony, tak aby zwiększyć potęgę Jagiellonów.
Władysław miał także aż siedem sióstr: Jadwigę (ur. 1457r.), Zofię (ur. 1464r.), Elżbietę (ur. 1465r.), Elżbietę (ur. 1472r., obydwie Elżbiety zmarły w młodym wieku), Annę (ur. 1476r.), Barbarę (ur. 1478r.), oraz jeszcze jedną Elżbietę.
Łącznie Władysław miał sześciu braci i siedem sióstr. Dzieciństwo spędzili z rodzicami na królewskim dworze, pod czujnym okiem między innymi Jana Długosza, tak więc wnioskuję, że w czasach swojej młodości Władysław nie miał szczególnych problemów dotyczących komunikacji ze swoją rodziną.
Zwiastunem zmian była wiadomość o śmierci króla czeskiego Władysława Pogrobowca, która dotarła na dwór królewski w 1457 roku. Tron czeski został zajęty przez Jerzego z Podiebradu, który szukając wsparcia katolickiego króla (sam był związany z husytami, co nie było mile widziane przez Papieża) obiecał Kazimierzowi tron czeski w wypadku swojej śmierci (układ zawarty w Głogowie w maju 1462 roku).Król jednak zwlekał, czekając na rozwój napiętej sytuacji w Czechach. 22 marca zmarł Jan z Podiebradu, pozostawiając tron młodemu Władysławowi (oczywiście to Kazimierz zadecydował o przekazaniu go najstarszemu synowi).
19 sierpnia 1471 roku Władysław przybył do Pragi, gdzie tydzień później przyjął koronę czeską. Tu właśnie urwał się bezpośredni kontakt z rodziną (ojciec wraz z całym dworem „odprowadzili” go nieco za Oświęcim).
Przypuszczam że z ojcowskim dworem komunikował się najczęściej za pomocą listów, przenoszonych przez umyślnych, którzy kursowali między Pragą a Krakowem. Nieco później najstarsza siostra Władysława, Zofia, została żoną margrabiego brandenburskiego Fryderyka, a Anna przeniosła się na Pomorze (wyszła za mąż, za księcia pomorskiego Bogusława…), najmłodsza Elżbieta została małżonką Fryderyka II z Legnicy, Aleksander został wielkim księciem Litwy. Powyższe „przeprowadzki” z pewnością utrudniły pracę kurierom. Ponadto Kazimierz planował przejąć tron węgierski, aby przekazać go Janowi Olbrachtowi. Nie było to łatwym zadaniem, ponieważ panował tam Maciej Korwin, niechętny (być może niektórzy uznają to za zbyt delikatne określenie) dynastii Jagiellonów. 6 kwietnia 1490 roku władca węgierski zmarł, pozostawiając tron węgierski pusty… Kazimierz planował osadzić na nim Jana Olbrachta, przy czym miał poparcie części węgierskich magnatów, jednak plany pokrzyżował mu jego własny syn… Władysław, panujący miłościwie w Czechach. Głosy na Węgrzech były podzielone. Jakby tego było mało w kolejce do władzy ustawili się również Jan Korwin (syn Macieja) oraz Maksymilian (syn cesarza Fryderyka).
W końcu, po długich i gorących sporach, kłótniach i dysputach Węgrzy wybrali Władysława (15 lipiec 1490 r.). W ten właśnie sposób otworzył się nowy rodzaj komunikacji czeskiego króla z rodziną, a w szczególności z bratem, Janem…
Kazimierz wzburzony zuchwałością najstarszego potomka, zaopatrzył Jana Olbrachta w wojsko i pieniądze i wysłał syna do Pesztu, aby przekonał brata i jego poddanych do zmiany decyzji. Władysław zajął jednak natychmiast solidną twierdzę w Budzie. Zaaranżowane spotkanie braci zakończyło się kłótnią, żaden z nich nie zamierzał ustąpić. Zbrojne starcie zmusiło Olbrachta do odwrotu. Kolejne spotkanie nastąpiło pod Koszycami, kiedy to młodszy z braci oblegał bogate miasto, a starszy ruszył mieszkańcom z odsieczą…
Zdarzenie to miało miejsce w październiku 1490 roku.
Kazimierz postanowił przerwać spór braci, wysłał do Koszyc posłów: arcybiskupa lwowskiego Andrzeja Różę i wojewodę poznańskiego Macieja z Bnina. Doprowadzili oni do zawarcia pokoju koszyckiego z dnia 20 lutego 1491 roku.
Władysław pozostał królem Węgier (i Czech oczywiście), Jan Olbracht otrzymał na Śląsku księstwo głogowskie, oleśnicko-wołowskie i opawskie. W wypadku śmierci któregoś z braci wszystkie dobra miały być przekazane drugiemu.
Jan Olbracht odczekawszy nieco, znowu zaczął grabić i najeżdżać górne Węgry. Robił to bez wiedzy i wbrew woli ojca, ponieważ ten w tym czasie występował na terenie Niemiec w obronie praw starszego syna do korony węgierskiej. Na początku 1492 roku wojska Olbrachta zostały rozbite przez odziały Zapolyi, wiernego żołnierza Władysława.
Tak więc w latach dziewięćdziesiątych piętnastego stulecia Władysław komunikował się z bratem głownie za pomocą broni…Po śmierci Kazimierza, Jan Olbracht objął tron polski.
