W naszym świecie mamy cały czas do czynienia ze śmiercią. Wiemy, że jej przyczyną jest choroba, wiek wypadek lub ręka człowieka. Z biegiem lat, oswajamy się z myślą, iż na każdego kiedyś przyjdzie pora i nikt tego nie zmieni. Jednak, czy każdy tak myśli?
Żyjemy z dnia na dzień. Jesteśmy przekonani, że umrzemy, gdy będziemy w starszym wieku,z jakimś doświadczeniem życiowym. Lecz śmierć jest nieunikniona, bezwzględna, sprawiedliwa i bezlitosna. Zabiera małe dzieci i staruszków, bogatych i biednych. Przed nią nie jesteśmy w stanie uciec. Dlatego też, boimy się śmierci nie tylko naszej ale także naszych najbliższych, bo gdy osoba odchodzi, to zostaje po niej pustka, której nie da się zapełnić.
Inni nie myślą o niej. Bawią się, używają życia. Wiedzą, że umrą ale nie teraz, myślą tak jakby ich to nie dotyczyło.
Są też osoby, dla których śmierć jest ulgą, kończy cierpienia. To ludzie po ciężkich wypadach, nieuleczalnie chorzy. Czekają już tylko na śmierć, bo wiedza ,że koniec jest bliski.
Różni ludzie, w różnych sytuacjach inaczej odbierają przyjście śmierci. Dobrze o niej powiedział Epiktet z Hierapolis: ,,Śmierć sama w sobie nie jest straszna, lecz tylko mniemanie, że jest straszna, jest straszne”.
