Stoicy głosili, że nad ludzkimi namiętnościami powinien panować rozsądek. Uważali, iż jedyną wartością jest dążenie do cnoty. Każdy człowiek powinnien być spokojny i aby przyjmował to, co los przyniesie. Właśnie na poglądach stoików wzorował się Horacy, pisząc swoje pieśni.
Odnosi się w nich do swoich największych dzieł. Przykładem może być \”Exegi monumentum\”, w którym podmiot liryczny opowiada o twórczości Horacego. W tym wierszu porównuje ją do pomnika, który jest trwały i niezniszczalny. Osoba wypowiadająca głosi chwałę twórcy poezji i zwraca się do Melpomeny, by ta opiekowała się jego utworami.
Horacy w swoich dziełach opowiada również w pieśni \”Quid dedicatum poscit Apollinem\”. W tym utworze osoba wypowiadająca zwraca się do Apollina, opiekuna muz, aby bóg pozwolił mu korzystać ze sprawnego umysłu. I, aby sapere aude. W obu tych utworach, czyli w \”Exegi monumentum\” i \”Quid dedicatum poscit Apollinem\” podmiot liryczny odnosi się do bóstw z prośbą o wsparcie go w pisaniu i opekowaniu się jego utworami.
Horacy podkleśla w swych pieśniach, iż nil desperandum i nil admirari, a także odnosi się do zasad złotego środka. Również w \”Odzie do Mecenasa\” pisarz zwraca uwagęna poglądy stoików. Gdyż podmiot liryczny wie, że umrze tylko jego ciało, a dusza pozostanie zywa.
Tytuł \”Ody 10\” z \”Księgi II\” jest abstrakcyjny. Podmiot liryczny stwierdza, że człowiek, który próbuje osiągnąć trudny cel, powinnien go osiągnąc z rozsądkiem. Napotkane trudności mogą doprowadzić do utraty szczęścia. Osoba wypowiadająca mówi, że ludzie, którzy nie doznali pełni szczęcia nie doznają też ubóstwa i nędzy. Podmiot liryczny stwierdza, iż prędzej wieża runie, a limba będzie się miotała na wietrze, niż człowiek nie dozna prawdziwego szczęscia. Każdy ma w sercu radość i szczęscie,ale wie, że nie zawsze szczęscie będzie mu towarzyszyło. To wszystko zalezy od woli Boga. Można to porównac do \”Księgo Hioba\”, gdzie szczęście i radośc Hioba zależały od Boga. To On zasłał na niego cierpienie i to On uwolnił do od nieszczęścia. Porte parolle autora mówi, że nieszczęście nie będzie trwało wiecznie, że jest tylko chwilą. Nawet sam Apollo swoim śpiewem zbudzi ze snu muzy. Podmiot liryczny zachęca ludzi, aby pomimo złej doli byli szczęśliwi, aby nil desperandum i utile dulci. A gdy już będą szczęśliwi, aby nie unosili się pychą.
Horacy głosi w swoich utworzach, aby utile dulci, nil desperandum, nil admirari, sapere aude, jak również propaguje zasadę złotego środka i poglądy stoików. Stwierdza też, że ludzie powinni czerpać z zycia dużo, ale z umiarem. A przede wszystkim nie powinni być pyszni i źli. Towłaśnie jest recepta Horacego na szczęśliwe życie.
