Satyra- to gatunek literacki znany od starożytności. Jego twórcą był Horacy. Satyra to utwór literacki ośmieszający lub piętnujący ukazywane w nim zjawiska, wady i przywary ludzkie, obyczaje, osoby, grupy, stosunki społeczne, postawy światopoglądowe, orientacje polityczne, instytucje życia publicznego, sposoby zachowania i mówienia etc. Satyra wyrasta z poczucia szkodliwości czy absurdalności pewnych zachowań, jej istotą jest po prostu ośmieszanie. Satyra przedstawia rzeczywistość w krzywym zwierciadle, często wyolbrzymianą lub pomniejszaną, posługuje się karykaturą, groteską. Krasicki napisał 22 satyry o tematyce obyczajowej. Były one wymierzone przeciwko saskiemu dziedzictwu: narodowej megalomanii, ciemnocie i zacofaniu, życiu ponad stan, pijaństwu, skłonności do hazardu, braku krytycyzmu, powierzchownemu przyjmowaniu obcych wzorów kulturowych. Krasicki kreślił obraz życia w XVIII wiecznej Rzeczypospolitej. Jest to doskonała ilustracja, a jednocześnie obnażenie i ośmieszenie największych wad społeczeństwa polskiego z czasów współczesnych poecie.
Za motto satyr można uznać zdanie pochodzące z jednej z nich „Do króla” :”Satyra prawdę mówi, względów się wyrzeka
Wielbi urząd, czci króla, lecz sądzi człowieka”. Ignacy Krasicki wzbogacając swoje dzieła w różnego rodzaju środki wyrazu m.in.:dialogi,komizm,humor oraz wykrzyknienia i pytania retoryczne,a także karykatury i kontrasty starał się uwypuklić krytykę, co sprawiło,że stał się najwybitniejszym twórcą tego gatunku w literaturze polskiej.Tematyką podejmowaną przez autora w satyrach było przede wszystkim życie osobiste i polityczne ówczesnej szlachty. Przedstawił je m.in. w satyrze : „Świat zepsuty”, gdzie Krasicki przedstawia złą, a raczej tragiczną sytuację w kraju, na zasadzie kontrastu z doskonałym światem przodków.W owej satyrze autor przedstawił konsekwencje złego postępowania ludzi, zepsucia obywateli i tragicznej sytuacji kraju. Kontrast jest tym wyraźniejszy, iż autor umieścił w utworze dzieje przodków, jako wzór doskonałości i świetności. Świat współczesny poecie był pełen nienawiści, zła, zdrady, rozpusty, chytrości, kradzieży, zbrodni i konfliktów, czego przyczyną byli oczywiście, żyjący w ciągłym zakłamaniu ludzie. Zaś świat przodków,to świat ceniący prawdę,dobro,odwagę, uczciwość, stawiający cnotę ponad resztę wartości. Autor jest przerażony sytuacją kraju. Uważa, że ten właśnie nierząd doprowadził do rozbioru Polski. Poprzez tę satyrę (o czym świadczą słowa „Ty mów, mów prawdę,satyro rzetelna”)autor ukazał najprawdziwsze wady ówczesnej społeczności, która bardziej ceniła dobro własne,niż dobro wspólne. Oskarżał ją o upadek moralny i o upadek kraju, gdyż wypaczyła ona ideały propagowane przez swych przodków i ojców. Uważał, że jeśli ludzie będą tak dalej postępowali, to dojdzie do całkowitego zatracenia jednostki ludzkiej i całego narodu (cytat „Oślep tłuszcza bezbożna w otchłań zbytków bieży”).
W powyższym utworze odnaleźć możemy wiele prawd dotyczących ówczesnego świata oraz szlachty żyjącej w Oświeceniu. Świat był zniszczony, zdemoralizowany, pełen nienawiści, obłudy i pogardy. Ludzie bardzo chętnie popadali w konflikty, bójki, cechowali się awanturnictwem, lenistwem oraz zakłamaniem. Wartości materialne, godne życie,uczty były dla nich najważniejsze.Nie liczyły się dobro Ojczyzny, tradycje, oraz cechy, które powinny charakteryzować człowieka ( miłość, cnota, honor, dobroć, uczciwość, prawdomówność). My wiemy, że te problemy dotyczą także i współczesnego świata. Do dzisiaj niektórzy ludzie cenią dobro własne bardziej, niż dobro całego społeczeństwa. Najważniejszą wartością w ich życiu są pieniądze i dobra materialne. Miejmy jedynie cichą nadzieję, że kiedyś się to zmieni i świat zejdzie na właściwądrogę.
