Jan Matejko – malarz epoki renesansu, znany jest przede wszystkim ze swych wspaniałych scen batalistycznych oraz obrazów o szeroko pojętej tematyce historycznej. Jednym z jego dzieł jest obraz pt. „Jan Kochanowski nad zwłokami Urszulki”, który przedstawia jak sama nazwa mówi Kochanowskiego ze swoją zmarłą córką. Jego treny stały się inspiracją dla Jana Matejki, który odtworzył tą wzruszającą chwile pożegnania.
Na pierwszym planie widzimy starszego mężczyznę, pochylającego się nad dzieckiem. Człowiek ten czule obejmuje je prawą ręką i całuje w czoło. Wygląda on jakby żegnał się z córką. Jego twarz wyraża rozpacz, smutek i ogromne cierpienie. Ciemny strój Kochanowskiego daje do zrozumienia, że jest on pogrążony w żałobie. Ula odziana jest w białą szatę symbolizującą czystość i niewinność. Dziewczynka wygląda jakby spała jednak krzyżyk leżący na jej ciele świadczy o tym, że nie żyje. Ułożona jest w skromnej drewnianej trumience. Jej twarz jest spokojna i pogodna. Cała sytuacja ukazana w tej kompozycji nie wymaga słów, same twarze wyrażają wszystko. Dzieło jest statyczne, nie ma w nim ruchu, odnosimy wrażenie, że scena rozgrywa się w ciszy. Jeżeli spojrzymy nieco w lewo ujrzymy obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, przed którym znajdują się dwa świeczniki z płonącym świecami. Tło obrazu jest bardzo ciemne jednak w tle możemy ujrzeć regał z książkami natomiast w prawym dolnym rogi widzimy przedmiot przypominającego lutnię.
Obraz Jana Matejki wywarł na mnie wielkie wrażenie, ponieważ zachwyca on swą symboliką, odpowiednią kolorystyką i grą światła. Malarz miał na celu pokazanie nam smutnego nastroju, jaki towarzyszy w śmierci bliskiej ci osoby.
