KSZTAŁCENIE – Samodzielne i kierowane czynności człowieka podejmowane dla osiągnięcia określonego zasobu wiedzy o otaczającym go świecie, poznanie samego siebie, zdobycia umiejętności mu do przeobrażania świata i do rozwoju jego uzdolnień, zainteresowań i ogólnej sprawności umysłowej. Rezultatem kształcenia jest zdobycie wykształcenia.
Celem jego jest też: kształtowanie określonych postaw, wdrażanie do systematycznego i samodzielnego zdobyw. wiedzy, wpajanie zasad postępowania – wszechstronny intelektualny rozwój dzieci.
Cele kształcenia zawodowego – wyposażanie młodzieży w wiedzę i umiejętności zawodowe, podstawowe, dotyczące całej grupy zawodów pokrewnych oraz specjalistyczne niezbędne w przyszłości do wykonywania konkretnego zawodu. Kształcenie może być ogólne i zawodowe. Kierowane bezpośrednio i pośrednio oraz samokształcenie. Zawsze jest procesem planowym, systematycznym i zamierzonym.
STRONY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO
Rzeczowa – (obiektywna) wiąże się z poznaniem świata obiektywnego i nabywanie sprawności pozwalających brać udział w jego kształtowaniu; Osobowościowa – (podmiotowa) wiąże się z poznaniem samego siebie, kształtowaniu motywacji, zainteresowań oraz nabywaniem sprawności sprzyjających kształtowaniu samego siebie.
NAUCZANIE – jest to kierowanie procesem uczenia się, planowa i systematyczna praca nauczyciela z uczniami umożliwiająca im zdobywanie wiedzy, umiejętności, nawyków oraz rozwijanie zdolności i zainteresowań.
WYCHOWANIE – to całość wpływów i oddziaływań kształtujących rozwój człowieka, oraz przygotowujących go do życia w społeczeństwie.
To szczególny rodzaj ludzkiej działalności, który polega na zamierzonym wywołaniu zmian w osobowości człowieka. Przez wychowanie należy rozumieć zamierzone kształtowanie u jednostki tego zespołu cech, które składają się na uczuciowo – wolicjonalną (zależną od woli) stronę osobowości a więc formułowanie postaw przekonań, uznanych wartości, celów, ideałów.
Cele wychowania – są wypadkową panujących w danym społeczeństwie stosunków społeczno – ustrojowych i ekonomicznych. Inne cele stawiano wychowaniu w epokach minionych inne w czasach współczesnych. Są to przygotowanie dzieci i młodzieży do aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym; przygotowanie uczniów do pracy zawodowej; przygotowanie młodego pokolenia do udziału w życiu kulturalnym; zapewnienie dzieciom i młodzieży wszechstronnego rozwoju intelektualnego, fizycznego i estetycznego.
UCZENIE SIĘ Jest to proces zamierzonego nabywania wiadomości przez uczący się podmiot określonych wiadomości, umiejętności i nawyków, dokonujący się w toku bezpośredniego i pośred. poz. rzeczywis
Przedmiotem uczenia się jest otaczająca nas rzeczywistość przyrodnicza, społeczna, techniczna i kulturowa. Cechami procesu uczenia się jest planowość, aktywność i ukier
ŚRODOWISKO WYCHOWAWCZE – to otaczający krąg osób i rzeczy a także inne elementy rzeczywistości, które działają jako źródło bodźców i powodują określ przeż psy
KULTURA – całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów i przekazywany z pokolenia na pokolenie.
CZAS WOLNY – czas, w którym po zaspokojeniu potrzeb organicznych wypeł. obowiązków szkolnych, domowych, zawodowych można wykorzystać wg własnych upodobań związanych z wypoczynkiem, rozrywką i zainteresowania
OSOBOWOŚĆ – to zespól względnie stałych cech i mechanizmów wewnętrznych, które warunkują stałość i specyficzne zachowanie się człowieka oraz przebieg jego procesów psychicznych. Osobowość kształtuje się w toku rozwoju społecznego jednostki początkowo pod wpływem emocjonalnego oddziaływania najbliższego otoczenia, później wych. w rodzinie, szkole, pod wpływem TV, radia, własnej aktywności
