Katedra we Florencji.
Na północ od Rzymu znaczne zasługi na polu budownictwa kładą franciszkanie i w nieco mniejszym stopniu dominikanie. We Florencji po kościele Św. Krzyża spośród kościołów sklepionych wyróżnia się słynna katedra florencka pod wezwaniem Najśąwiętrzej Marii Panny. Budowa rozpoczęta przez Arnolfo di Cambio nie została ukończona za jego życia . Część gotycka , korpus, jest bazyliką trójnawową o czterech przęsłach , w nawie głównej prawie kwadratowych. Wąskie nawy boczne są smukłe. Powyżej łęków międzynawowych pozostaje w nawie głównej mało miejsca na okna są one koliste i niezbyt duże. Dzięki stosunkowo niewielkiej różnicy wysokości naw problem zabezpieczenia przed rozparciem murów międzynawowych nie był trudny. Mury nawy głównej są wsparte przyporami częściowo wiszącymi w węzłach naw bocznych. resztę sił rozpierających biorą na siebie mocne kotwy stalowe we wszystkich trzech nawach. Problem kopuły nad skrzyżowaniem naw katedry rozwiązał w 1418r Filip Brunelleschi. Wykonana w ciągu pół wieku drewniana konstrukcja ma przekrój ostrosłupowy, żebrowy i gotycką latarnię.
