III Rzesza prowadziła politykę ekspansji. Po aneksji Austrii w marcu 1938r. Niemcy zdecydowały się na zajęcie Czechosłowacji. Wynikało to z dążenia do uzyskania pełnej hegemonii w Europie Środkowej oraz zdobycia atrakcyjnych pod względem militarnym i ekonomicznym Sudetów. Z tych względów w swej początkowej fazie konflikt niemiecko- czeski skupił się wokół problemu Niemców sudeckich. Sudety były zamieszkane w większości przez ludność niemieckojęzyczną, narastały tam nastroje nacjonalistyczne. Nacjonalizm ten przybierał coraz bardziej charakter wielkoniemiecki i hasła nazizmu padały na bardzo podatny grunt. W 1933r. w Czechosłowacji powstała ekspozytura NSDAP. Prowadzono ostrą kampanię przeciw państwu czeskiemu, interpretując wiele jego posunięć jako prześladowania mniejszości niemieckiej. Działalność Niemców sudeckich sprzyjała polityce Hitlera i w 1938r. nasiliła się kampania propagandowa prowadzona przez III Rzeszę. Pojawiło się w niej żądanie przyłączenia Sudetów do Niemiec. W Europie, wobec nastrojów pacyfistycznych, w obawie przed konfliktem dyplomacja państw zachodnich wywierała nacisk na Czechosłowację , nakłaniają ją do ustępstw wobec żądań Hitlera. 29 września 1938r. odbyła się naprędce zorganizowana konferencja międzynarodowa w Monachium, w której udział wzięli; Chamberlain, premier Francji- Deladier, Hitler i Mussolini. Przedstawiciela Czech nie zaproszono. Chamberlain bał się, że jeśli Czesi nie ustąpią, Hitler rozpęta wojnę. Uczynił wszystko, by zmusić Benesa do zgody na odstąpienie Sudetów. W rezultacie Benes podał się do dymisji , a nowy prezydent Emil Hacha zaakceptował podjętą przez mocarstwa decyzję oddania Sudetów Niemcom. W całej Europie zapanowała ulga i entuzjazm. Również w Niemczech ludzie się cieszyli, co rozsierdziło Hitlera , który oczekiwał od swojego narodu nie pacyfistycznego, lecz bojowego nastawienia.
„Zapewniłem pokój naszemu pokoleniu”- powiedział Chamberlain po powrocie do Londynu.
Kiedy euforia minęła zaczęto czynić rachunki. Konferencja monachijska ugodziła w dumę Czechów, wykazując bezradność ich państwa.. Co prawda mocarstwa potwierdziły suwerenność pozostałego po aneksjach terytorium , ale Czesi czuli się zdradzeni.
Tereny te zajmowały powierzchnię 39 tys. km2 (co stanowiło jedną piątą terytorium Czechosłowacji) i zamieszkane były przez 3 mln 300 tys. ludzi, w większości Niemców sudeckich, w tym także przez 800 tys. Czechów. Rząd Czechosłowacji musiał także zwolnić ze służby w wojsku i policji wszystkich pragnących tego Niemców sudeckich oraz zwolnić z więzień tych Niemców sudeckich, którzy odbywali kary za przestępstwa polityczne. W zamian za to Wielka Brytania i Francja zagwarantowały nowe granice czechosłowackie. Polska inkorporowała Zaolzie. W wyniku I arbitrażu wiedeńskiego z 2 listopada 1938 Węgrzy zajęli południową Słowację i Ruś Zakarpacką. Niemcy zajmując Sudety
uzyskały dobrze umocnione tereny, a także wielkie zakłady przemysłowe, w tym zakłady wojskowe Škoda o zdolności produkcyjnej równej ówczesnemu przemysłowi zbrojeniowemu Anglii.
Monachium okazało się klęską dla Francji, która wykazała swą słabość i zależność od polityki angielskiej, a także zlekceważyła własne zobowiązania traktatowe. Dało to wiele do myślenia Stalinowi, który widząc słabość państw zachodnich wobec Hitlera, zaczął rozważać konieczność zwrotu politycznego. Miał on polegać na rezygnacji utrzymywania frontu antyniemieckiego w Europie Środkowej i przejściu do polityki porozumienia z Niemcami na zasadzie podziału wpływów.
