Język towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. Z czasem pewne grupy ludzi zaczęły zamykać się w określonych obszarach i tworzyć język specyficzny, zrozumiały dla zbiorowości żyjących w danym regionie. Ludzie tam żyjący tworzyli obyczaje kulturę charakterystyczna dla swojego kraju. Tak więc język jest cecha charakterystyczna dla danego regionu geograficznego. Można powiedzieć że zawiera się w granicach kraju na terenie którego można się nim porozumiewać. Jeżeli wskutek wojen znikało jakieś państwo z mapy świata, najczęściej język owego państwa umierał śmiercią naturalną, zaczynał natomiast obowiązywać język tego kraju który przyczynił się do aneksji. Wiele państw musiało przyjąć języki kolonizatorów. Jeżeli umiera język umiera państwo. Język bowiem jest nośnikiem myśli motorem rozwoju i postępu daje ludziom poczucie wspólnoty i przynależności. Dominującym językiem w XX w. jest język angielski dzięki niemu możemy porozumiewać się w wielu krajach nawet tych których oficjalnym językiem jest inny język. Myślę że nigdy nie nastąpi taki czas, kiedy na całym globie posługiwać się będziemy jednym językiem, bowiem jak już wcześniej zaznaczyłem język to konkretne państwo zamknięte w swoich granicach z charakterystyczna dla siebie kulturą, polityka, religia, sposobem myślenia i odczuwania. Język stanowi o tożsamości państwa, z historii wiemy że podczas zaborów czy okupacji ludzie narażali swoje życie chcąc zachować odrębność językową. Mieli głęboką świadomość, że jeżeli zginie język zginą i oni. Mówi się coraz częściej ze świat jest globalną wioska ale mam nadzieje ze właśnie w tej wiosce będzie wciąż słychać różne języki, narzecza a nawet gwary. W człowieku dżemie tęsknota do porozumiewania się ponad barierami językowymi, dowodem na to jest język esperanto zwanym sztucznym którego twórcą był Polak Ludwik Zamenhof (żył w latach 1859-1917). Dzięki niemu ludzie posługujący się różnymi językami mogą posługiwać się stworzonym przez niego językiem. Nie jest to jednak język który wyparł by istniejące do tej pory języki.
