Podobnie jak Konrad z III części ?Dziadów?, Konrad Wallenrod, czy Jacek Soplica z ?Pana Tadeusza?, Kordian jest przedstawicielem bohatera romantycznego.
Kordian jest to osoba kierująca się w życiu uczuciami. Mówi nam o tym już samo jego imię, które pochodzi od słowa cordiae oznaczającego serce.
Poznajemy go, gdy ma 15 lat i cierpi na romantyczną chorobę wieku, której objawy (znudzenie, brak celu i sensu życia, rozterki wewnętrzne, myśli samobójcze) nie dziwią nas, gdyż jest on w wieku dojrzewania. Na początku pierwszego aktu Kordian rozpacza po śmierci swojego przyjaciela. Poszukuje swojego miejsca w świecie i wartości, którymi kierowałby się w dorosłym życiu. Jednak sens życia odnajduje w miłości do kobiety. Wybranką jest dojrzała 30 letnia Laura, zafascynowana inteligencja Kordiana, lecz niewyobrażająca go sobie jako swojego męża, zdecydowanie odrzuca jego miłość. Zawiedzony Kordian utracił sens i cel życia i poznał, że miłość nie jest najważniejszą wartością. Podejmuje nieudaną próbę samobójstwa, ale nawet ten wybór, pełen determinacji, nie udaje mu się.
W akcie drugim Kordian ma ok. 20 lat. Dalej nie znajduje sensu i celu życia. Poszukuje go wędrując po świecie. Będąc w Londynie uzmysławia sobie, że wszystko można kupić za pieniądze. W Dover, pochłonięty lekturą Szekspira uświadamia sobie, że świat nie potrzebuje więcej poetów, jest na to zbyt racjonalny. We Włoszech przeżywa drugą miłość, która również okazuje się nieszczęśliwa, gdyż Wioletta kocha jedynie jego pieniądze, a nie jego samego. Jego uczucia zostają także zranione podczas rozmowy z papieżem, który nie chce pobłogosławić garści ziemi przywiezionej z polski (?Lecz garści krwawej ziemi nikt nie błogosławi. Cóż ja powiem?…?)
Wszystkie te sytuacje kumulują się w Kordianie i w pewnym stopniu przyczyniają się do jego wewnętrznej przemiany na szczycie Mont Blanc. Dokonuje się tam gruntowna zmiana psychiki chłopca, odrzuca on dawne przekonania o beznadziejności i marności własnego istnienia, zastępując je wiarą w to, że jest przedstawicielem wszystkich ludzi (?Jam jest posąg człowieka na posągu świata?) i upatruje w tym swojego przeznaczenia w poderwaniu ludów Europy do walki z monarchistyczną tyranią. Nie jest już rozgoryczonym i bezradnym młodzieńcem, czuje się kimś ważnym, wybrańcem. Nakazuje mu to wrócić do ojczyzny i dokonać czynu, od którego zależeć będą losy świata.
Kordian przyjmuje na siebie misję ocalenia Polski, którą nazywa ?Winkelriedem narodów?. On sam pragnie, jak średniowieczny bohater, przyjąć na swoją pierś ciosy, aby umożliwić wyzwolenie kraju. Jego głównym celem jest likwidacja cara. Podejmuje walkę, ale walkę samotną, dlatego przegrywa. czyli Strach i Imaginacja. Walka wewnętrzna, jaką przeżywa przed pokojem carskim stawia Kordianana równi z innymi bohaterami indywidualistycznymi.
Podsumowując Kordian kieruje się uczuciami, przeżywa nieszczęśliwą miłość, jest zbuntowany wobec świata, jest samotnikiem, indywidualistą i patriotą. Wprawdzie na początku jest on tak zagubiony i niepewny siebie, że trudno jest mówić o patriotyzmie, jednak po przemianie na Mont Blanc dochodzi do wniosku, że tylko on może odwieść naród od zguby. Bohater romantyczny to najprościej mówiąc bojownik, rycerz walczący o wolność narodu, a właśnie taki jest Konrad, dlatego uważam, iż jest on bohaterem romantycznym.
