Krzysztof Kolumb urodził się 5 sierpnia lub 31 października 1451r. w Genui, zmarł 20 maja 1506 w Valladolid, żeglarz. Był kapitanem wyprawy, która płynęła na trzech okrętach Santa Mara, Nina i Pinta w poszukiwaniu zachodniej drogi morskiej do Indii. Jako pierwsza pokonała zwrotnikowy Ocean Atlantycki. 12 października 1492r. dotarła do Indii Zachodnich u wybrzeży Ameryki – kontynentu nieznanego Europie. Stworzył również pierwsze mapy oraz opisy regionu Karaibów. Kolumb – jako pierwszy z Europejczyków – opłynął i opisał rejon Morza Karaibskiego oraz stały ląd Ameryki Południowej i brzegi Ameryki Północnej na południowo-zachodnim wybrzeżu. Powracające do Hiszpanii okręty Kolumba sprowadziły do Europy próbki nieznanych roślin m.in. kukurydzę, ziemniaki, tytoń i kakao.
Kolumb był doświadczonym żeglarzem i ambitnym organizatorem kolejnych wypraw, ale popełniał też błędy – zaniżał długość równika i wielkość Ziemi, wierzył w nierealną za jego czasów możliwość bezpośredniego dotarcia do Japonii i Chin po wypłynięciu z Europy. Chociaż nie odbył planowanej podróży dookoła świata i najprawdopodobniej umarł z fałszywym przekonaniem, że dopłynął do brzegów Azji, to jego nazwisko stało się symbolem wielkich odkryć, nie tylko geograficznych.
Kolumb prawdopodobnie urodził się w Genui, pomiędzy 25 sierpnia, a 31 października 1451 roku. Był synem genueńskiego tkacza i drobnego kupca. Jako młodzieniec Kolumb zaczął pracę w lizbońskiej filii banku. W celach handlowych wypływał na swe pierwsze oceaniczne podróże do Anglii, na Maderę i do Gwinei. Jednocześnie z nauką morskiej praktyki Kolumb studiował pisma antycznych i klasycznych pisarzy. Zgodnie z ówczesną wiedzą geograficzną, Kolumb znacznie nie doszacował wielkość globu. Był przekonany, że ląd znajduje się zaledwie o kilkanaście tygodni żeglugi. W 1492 roku pozwolono Kolumbowi na zorganizowanie wyprawy, która miała popłynąć pod banderą korony hiszpańskiej.
22 maja 1492 roku Kolumb przybył do portu Palos, w którym, zgodnie z królewskim nakazem, miał otrzymać dwie karawele. Miasto oddało mu do dyspozycji karawele Nina i Pinta. Na okręt flagowy Kolumb wydzierżawił od Juana de la Cosa większy statek Santa Mara.
3 sierpnia 1492r. karaka Santa Mara oraz dwie karawele – Pinta i Nina, na których przebywało łącznie około 90 ludzi, podniosły kotwice. 12 października o drugiej nad ranem jeden z marynarzy dostrzegł ląd. Wyprawa wylądowała prawdopodobnie na Wyspie Watlinga, niewielkiej wyspie grupy Bahama. Wnioskując z tego, że znajduje się na północ od głównego lądu, Kolumb obrał nowy kurs na południowy zachód i 28 października odkrył Kubę, a 6 grudnia Haiti, którą wybrał na swoją kwaterę. 16 grudnia wypłynął w drogę powrotną.
W czasie spotkania z parą królewską Ferdynandem Aragońskimi Izabelą Kastylijską Kolumb roztoczył przed nimi wizję bogactwa, jakie miało spłynąć na Hiszpanię, gdy akcja odkrywcza będzie kontynuowana. Doprowadziło to do prawdziwej gorączki odkrywczej, której kolejnym epizodem była druga wyprawa Kolumba.
Jeszcze tego samego roku w olbrzymim pośpiechu zorganizowano kolejną wyprawę, której dowódcą został Kolumb. Druga wyprawa wyruszyła 25 września 1493r. Tym razem Kolumb wybrał bardziej południową trasę i w związku z tym ląd osiągnął w okolicy Małych Antyli. Odkrył kolejno wyspy Dominikę, Marie-Galante, Gwadelupę, Antiguę i Portoryko. 22 listopada Kolumb ponownie dotarł na Haiti, by przekonać się, że z zostawionych tam ludzi nikt nie przetrwał. Jak się domyślono, wszyscy wyginęli w walce z krajowcami – Indianami. W dalszej podroży Kolumb popłynął wzdłuż południowych wybrzeży Kuby i odkrył Jamajkę. 9 marca wyruszył w drogę powrotną do Hiszpanii, gdzie przybył 11 czerwca.
Na zorganizowanie następnej, trzeciej wyprawy musiał czekać aż do 1498 roku. 30 maja wyruszył sześcioma statkami na zachód. Trzy statki odesłał prosto na Haiti, podczas gdy pozostałymi popłynął na południowy zachód w nadziei na odnalezienie upragnionych Indii. W czasie tej wyprawy po raz pierwszy osiągnął kontynentalną część Ameryki. Płynąc dalej na zachód, wzdłuż wybrzeża, odkrył wyspę Trynidad.
9 maja 1502r. flotyllą złożoną z czterech okrętów i w towarzystwie 150 osób załogi Kolumb ponownie wyruszył na zachód. W międzyczasie Vasco da Gama odkrył drogę do Indii wokół kontynentu afrykańskiego. Kolumbowi pilnie potrzebny był sukces udowadniający, że droga na zachód jest krótsza, wygodniejsza i bezpieczniejsza. Straciwszy dwa z czterech statków, zrezygnowany powrócił na Kubę, a następnie na Jamajkę. Tam został zmuszony do osadzenia pozostałych statków na mieliźnie. Kolumb ciężko zachorował i w takim stanie odtransportowano go do Hiszpanii, gdzie przybył 25 listopada 1504r. Opuszczony, zgorzkniały i rozgoryczony Kolumb zmarł dwa lata później. Za życia Kolumb otrzymywał honoraria z ziem przez siebie odkrytych. Umierając był człowiekiem zamożnym. Historycy na podstawie „Dziennika wypraw” pisanych przez Kolumba w trakcie podróży uważają, iż był on świadom faktu odkrycia Ameryki. Potwierdzają to zwroty, jakich używał pisząc do Korony Hiszpańskiej.
