Księga Hioba

Historia cierpień bogobojnego Hioba

Hiob był człowiekiem prawym, sprawiedliwym, bogobojnym i uni­kał zła. Miał siedmiu synów i trzy córki. Był bogaty. Jego synowie wyda­wali uczty w swoich domach, każdy innego dnia, i zapraszali siostry. Ojciec za każdego z nich składał Bogu ofiary przez całopalenie.

Pewnego razu szatan rozmawiał z Bogiem i wyraził swoją wątpli­wość co do prawości Hioba oraz chęć wypróbowania jego pobożności. Bóg, przekonany o prawości i wierności Hioba, pozwolił szatanowi wystawić wiarę Hioba na próbę. Wówczas przybył do Hioba posłaniec i oznajmił mu o stracie wszystkich jego wołów i pobiciu sług. Drugi po­słaniec doniósł mu, że ogień Boży spadł z nieba i spalił jego owce, trzeci – że Chaldejczycy zabrali wielbłądy, pobiwszy sługi, a jeszcze inny – że straszny huragan uderzył w jego dom, a jego synowie i córki zginęli. Każdy z posłańców do swej relacji dodawał na końcu słowa: Ja sam uszedłem, aby ci o tym donieść. Hiob padł na ziemię i rzekł: /bał Bóg i zabrał Bóg, \’Hfiiech będzie imię Boga błogosławione.

Później szatan znów rozmawiał z Bogiem o Hiobie i otrzymał zgodę na poddanie człowieka nowej próbie: Hiob został dotknięty trądem. Na złorzeczenia swojej żony odpowiedział: Dobro przyjęliśmy z ręki Boga. . Czemu zła przyjąć nie możemy ?
Przybyli do niego trzej przyjaciele (Elifaz, Bildad i Sofar), ale zanie­mówili z przerażenia, gdy go zobaczyli. Zapłakali i siedzieli na ziemi przez siedem dni i siedem nocy.

Skarga Hioba.

Z grona milczących Hiob pierwszy otworzył usta,_rozpączał i skarżył się, że Bóg zesłał na niego nieszczęścia i cierpienia, przekli­nał noc swego poczęcia i dzień, w którym się narodził.

Następnie zadał pytanie, dlaczego nie zmarł przy urodzeniu i na co człowiekowi nieszczęśliwemu potrzebne jest życie? Po cóż żyją strapie­ni i złamani na duchu, czekając na próżno śmierci? Człowiek jest nie­świadomy swej drogi, Bóg sam ją przed nim zamyka.

Płacz stał mi się pożywieniem, jęki moje płyną jak woda.
Hiob przywrócony do dawnego stanu. Jahwe przywrócił Hiobowi całą majętność w dwójnasób. Stał się bogatszy niż dawniej. Miał jeszcze siedmiu synów i trzy piękne córki, i długo żył.

Problem cierpienia niezawinionego, dzieje Hioba

Księga Hioba to poemat filozoficzny, uznany za odrębne dzieło,
omawiający problem cierpienia niezawinionego. Rozważania nad
tym zagadnieniem przez Hioba i jego przyjaciół zostały ujęte
w utworze w trzech następnych rozprawach.

Księga Hioba należy do najwybitniejszych arcydzieł literatury
światowej (ze względu na jej wartość artystyczną oraz treść za­
wierającą dręczące ludzkość pytania o sens cierpienia).

Hiob, główny bohater poematu, mimo wzorowego życia został cię­
żko doświadczony przez Boga, który wystawił jego wiarę na pró­
bę: stracił majątek, dzieci, a później został dotknięty trądem.
Męka zesłana na niego była okrutna, żalił się więc na swój los,
wybuchał pełnymi sprzeczności skargami, lamentował, ale nie za­
łamał się – nadal był wierny Bogu lecz nie poczuwał się do winy,
za którą miałoby go spotkać takie nieszczęście. Był przekonany
o swojej prawości i prosił Boga, aby uznał jego niewinność.

Przyjaciele Hioba, zamiast mu pomóc, podtrzymać na duchu, sie­
dzieli w osłupieniu, a później próbowali dociec jego winy. Uważali,
że musiał zgrzeszyć, skoro Bóg tak go ukarał; że jego cierpienie
jest karą za grzechy. Nie wierzyli, że jest on niewinny i radzili mu
skruchę wobec Boga i pokutę.

Hiob nie mógł zrozumieć, że cierpienie nie musi być karą za grze­
chy, i usuiłował zgłębić tajemnicę cierpienia niezawinionego, ale
nie znalazł jej wytłumaczenia. Nie zrozumiał, że cierpienie może
być niezawinione, gdyż tym, który go doświadczył, był Bóg spra­wiedliwy oraz, że sprawiedliwi mogą cierpieć z Bogu tylko zna­nych powodów i trzeba wierzyć w celowość Jego działań, cho­ciaż nie można ich pojąć rozumem.