Księga Koheleta to księga mędrca przemawiającego na zgromadzeniu. Do XIX w. uważano, że jej autorem jest król Salomon, co podniosło rangę dzieła. Księga powstała w III w. p.n.e. Ma charakter monologu poetyckiego.
„Marność”
Myślą przewodnią utworu są słowa Koheleta „marność nad marnościami, wszystko marność”. Prawo przemijania powoduje, że człowiek nie zaznaje szczęścia. gdyż bogactwo, mądrość i rozum, oraz wszystkie dzieła człowieka „wszystko to marność i pogoń za światem”. Wieczna i nieprzemijalna jest tylko ziemia i słońce. Wizja świata jest pesymistyczna, ale są także akcenty optymistyczne.
