Danusię i Jagienkę poznajemy w powieści Henryka Sienkiewicza pt.,,Krzyżacy”. Pierwsza z nich jest córką wielkiego rycerza Juranda ze Spychowa, wychowywaną po śmierci matki przez księżną Annę Danutę. Jagienka Zychówna również wychowywała się bez matki. Wcześnie przejęła obowiązki zmarłej rodzicielki i doskonale radziła sobie z prowadzeniem domu w Zgorzelicach. Miała liczne rodzeństwo.
Danusia odznaczała się anielską urodą. ,,Stojąc na ławce wydawała się małym dzieckiem, ale zarazem przecudnym, jakby jakowaś figurka z kościoła albo z jasełeczek”. Miała dwanaście lat, posiadała piękne włosy ,,Zbyszko patrzył z boku na jej jasne włosy” oraz ,,wesołą i uradowaną twarz”. Była drobna i szczupła. Jej uroda wzbudzała podziw polskich jak i zagranicznych rycerzy.
Danusia potrafiła ślicznie grać na lutni i śpiewać, miała anielski głos. Była jeszcze bardzo dziecinna i niedojrzała, gdyż będąc szczęśliwą klaskała w ręce, a gdy była smutna-płakała. Kiedy Zbyszko złożył jej śluby, ona śmiała się i cieszyła. ,,A przetowłosa Danusia podskoczyła naprzód trzy razy do gór w swoich czerwonych trzewiczkach, a następnie chwyciwszy księżnę za szyję poczęła wołać z taką radością, jakby jej obiecywano jakąś zabawę, w którą się tylko starszym bawić wolno”. Dziewczynka była bardzo ufna wobec innych ludzi, gdyż nigdy z ich strony nie spotkało jej niż złego, aż do momentu porwania. Zawsze chodziła zamyślona, pogrążona we wspomnieniach i marzeniach. Była nieśmiała i wstydliwa przez co często chowała się za suknię księżnej. Odznaczała się czułością i dobrodusznością. Troskliwie opiekowała się Zbyszkiem, gdy został zraniony, co świadczy o jej opiekuńczości. Darzyła miłością Juranda, swego ,,rycerzyka” oraz Annę Danutę.
Jagienka była całkowitym przeciwieństwem Danusi. Miała piętnaście lat i ,,wszystko w niej było piękne: i wysmukła postawa, i szerokie ramiona, i piersi jak ze skały wykute, i czerwone usta, i modre oczki bystro patrzące”. Potrafiła polować, pomogła Zbyszkowi w walce z niedźwiedziem. Jeździła konno i pływała. Jagienka była zaradna, potrafiła zajmować się gospodarstwem pod nieobecność ojca. Była szczera i prawdomówna. Bezinteresownie pomagała rycerzom z Bogdańca. Zakochała się w Zbyszku, jednak nie mogła zebrać się na odwagę. aby mu to wyznać. Pragnęła dla niego szczęścia: modliła się za Danusię, opiekowała się Jurandem. Jej wierność została wynagrodzona; ostatecznie została żoną Zbyszka. Charakteryzowały ją również pracowitość, energiczność oraz śmiałość.
Gdybym mogła wybrać, którąpanną chciałabym być, wybrałabym bez wątpienia Jagienkę. Nie tylko dlatego, że była ładna. Zaimponowała mi swą pracowitością i zaradnością. Była pełną życia i radosną dziewczyną. Potrafiła nie tylko polować, ale też zachowywać się jak dama na dworze księżnej Anny Danuty.
Dostałam za to 5 z dopiskiem: bardzo ładnie. : )
