Czasopismo literackie wydawane w latach 1927-31 w Warszawie przez powstałą w 1926 grupę poetycką Kwadryga, do której należał m.in.: S.R.Dobrowolski, M.Bibrowski (ur. 1908), W. Wernic (1906), W.Sebyła, S.Flukowski,A. Maliszewski, L.Szenwałd. K.I. Gałczyński, W. Słobonik i S Ciesielczuk. Redagowana przez Bibrowsiego, a następnie od 1929 przez W. Sebyłę. Występowała przeciw programom literackim Skamandra i Awangrady, wysuwając postulat sztuki uspołecznionej i upowszechnionej. Zbieżność artystycznych dążeń niektórych przedtawicieli Kwadrygi wyrażała się w zwrocie ku poezji refleksyjnej i szukaniu dla niej wzorców w tradycji lit., zwłaszcza w twórczości Norwida. Głównym tematem była krytyka rzeczywistości, niesprawiedliwości społecznej oraz prostota poezji. Kontynuacją pisma był wydawany 1937 przez S.R. Dobrowolskiego i A. Maliszewskiego miesięcznik lit.-art. „Nowa Kwadryga”.
