Mikołaj Rej /1505 – 1569/
Mikołaj Rej z Nagłowic uważany jest za ojca literatury polskiej. Rej był człowiekiem na wskroś renesansowym, aktywnie walczy z kościołem i duchowieństwem, jakkolwiek nie był wykształcony, nie znał dzieł klasycznej literatury, nie wyjeżdżał za granicę jak to było w zwyczaju w XVI. W roku 1543 Mikołaj Rej wydaje pierwsze i najlepsze swoje dzieło pt. ” Krótka rozprawa między panem, wójtem i plebanem”. Utwór pisany jest wierszem w języku polskim, w treści swej poruszył problemy rodzinne. Mimo, że sam był szlachcicem, ujmuje się za wójtem – przedstawicielem chłopa, dostrzega i piętnuje wyzysk chłopa przez szlachtę oraz duchowieństwo. Inne dzieła Mikołaja Reja nie posiadają już tak wybitnego znaczenia, chociaż przyczyniły się do popularyzacji języka polskiego w literaturze. ” Zwierciadło „, którego treścią jest żywot człowieka poczciwego, to ciekawy obraz obyczajowej epoki. Rej próbuje pisać dramaty, które są jednak tylko dramatyzowanymi dialogami.
Znaczenie Mikołaja Reja dla literatury polskiej polega głównie na tym, że odważnie i śmiało zaczął tworzyć literaturę w języku polskim, że potrafił (choć nie zawsze) ująć się za warstwą pokrzywdzonych (chłopską) i przedstawić prawdziwy obraz życia polskiego w epoce , w której żył i tworzył.
