Miron Białoszewski (1922-1983) – poeta, autor tekstów prozatorskich i dramatycznych. Przeżył wiele lat okupacji w Warszawie i 63 dni powstania. Po wojnie imał się różnych zajęć, później założył z przyjaciółmi eksperymentalny Teatr Osobny. Wystawiał w nim programy oparte na własnych tekstach.
Jego poezja budziła zdumienie, jedni się nią zachwycali, inni ja krytykowali, odmawiając jej nawet miana poezji. Do dzisiaj twórczość Białoszewskiego uchodzi za trudną w odbiorze. Jego najsłynniejsze utwory to tomiki wierszy „Obroty rzeczy”, „Mylne wzruszenia”, pisany prozą „Pamiętnik z powstania warszawskiego”.
Miron Białoszewski żył samotnie, w swoim warszawskim mieszkaniu miał tylko najpotrzebniejsze sprzęty. Oprócz stołu, krzesła, szafy, łóżka zaliczał do nich również gramofon. Uwielbiał muzykę, którą miał za towarzyszkę swego życia.
Na pytanie: czy czytał kiedyś poezję, odpowiedział kiedyś: „niechętnie”. Zapytany: jakie książki czyta, odrzekł: „Bo ja wiem… Różne: historyczne, pamiętniki, dla pensjonarek, o świętych…Różne. To znaczy teraz, w tych latach podstarzałości, bo kiedyś to nie cierpiałem kryminałów czy jakichś międzyplanetarnych”.
Podczas pogrzebu poety jeden z grabarzy nazwał go podobno „superlatywom człowieka”.
