Przedstawia przemienność pór roku. Perse-fona (Kora), córka Demeter, nie posłuchała matki, która zabraniała jej zrywania na łące narcyzów, ale uwiedziona urodą kwiatów, zerwała jeden i została porwana przez Hadesa do podziemi. Tam poślubiła go.
Kiedy ten na rozkaz Zeusa musiał zwrócić ją matce, Persefona przed odejściem zjadła kilka ziarenek jabłka granatu (pożywienia dla umarłych), którymi Hades ją poczęstował, i te związały ją na zawsze z mężem.
Odtąd corocznie na trzy miesiące musi wracać do niego. Kiedy Persefona przybywa do matki, Demeter cieszy się i świat się zieleni, a gdy wraca do męża, Demeter rozpacza, odchodzi od pól i ogrodów i przyroda zamiera.
Do mitu tego nawiązuje St. Wyspiański w Nocy listopadowej oraz w Weselu (symbolika Chochoła).
Mity greckie wyjaśniają prawie wszystkie nurtujące człowieka tajemnice, jak stworzenie świata, zjawiska przyrody, pochodzenie bogów i ludzi, następstwo pór roku, a także śmierć.
Według mitów, człowiek po śmierci wędruje do podziemi – Hadesu, którego władcą jest Hades, brat Zeusa. Aby się tam dostać, trzeba było przeprawić się przez rzekę Styks, przez którą przewoził na swej łodzi stary Charon. Ponieważ należało zapłacić mu za tę usługę, zmarłemu wkładano w usta lub rękę pieniążek.
Bram Hadesu strzegł straszny pies Cerber. Pilnował, aby nikt z umarłych stamtąd nie wyszedł i nikt z żywych tam nie wszedł, ale udało się tam wejść Odysowi (z eposu Homera) i Eneaszowi (bohaterowi poematu Wergiliusza).
