Mam na imię Karolina. Urodziłam się 11 lipca 1992 roku. Jestem uczennicą drugiej klasy gimnazjum. Mieszkam z rodzicami, którzy zawsze wspierają mnie w trudnych sytuacjach.
Gdy codziennie rano patrzę w lustro, znajdujące się w salonie, widzę wysoką, zgrabną dziewczynę. Twarz owalna, włosy ciemne do ramion, oczy brązowe, a usta pełne, na których często pojawia się uśmiech.
Ubieram się w stylu sportowym. Czy wygląd zewnętrzny jest aż taki istotny?
Dla mnie liczy się przede wszystkim charakter człowieka.
Z natury jestem spokojną osobą, co odziedziczyłam po mamie. Staram się unikać kłótni, nie wchodzę w konflikty z innymi. Jednak nieśmiałość nie przeszkadza mi w nawiązywaniu nowych przyjaźni. Nie znoszę niekulturalnego zachowania niektórych ludzi.
Myślę, że jestem lubiana wśród koleżanek i kolegów, którym zawsze służę radą i mogą na mnie polegać.
Odpowiedzialnie wykonuję swoje obowiązki szkolne i domowe. Chętnie odrabiam lekcje, udzielam się podczas zajęć, ponieważ lubię zdobywać wiedzę.
Przyjemność sprawia mi uczęszczanie w konkursach humanistycznych, jak również plastycznych.
Nigdy nie podejmuję pochopnych decyzji. Najpierw dokładnie przemyślam problem, a następnie przechodzę do działania.
W wolnym czasie najczęściej czytam książki lub przeglądam interesujące strony internetowe. Pozwalam sobie na chwile lenistwa. Zdarza się, że wieczorami z tatą oglądam mecze piłki nożnej.
W większym stopniu interesuję się fantastyką oraz starożytnym Egiptem.
Wytrwale dążę do wyznaczonych celów. Jednym z moich marzeń jest dostanie się do dobrej szkoły średniej, a później na studia.
Może w przyszłości zostanę podróżniczką? Poznawałabym różne ciekawe kraje. Długie wycieczki i zwiedzanie interesujących miejsc mogą się okazać wspaniałą przygodą.
Na pewno bardzo dużo cech udałoby mi się odnaleźć w swoim charakterze.
Trudno jest mi ocenić samą siebie. Moje motto życiowe brzmi: ,,pamiętaj co masz do zrobienia i zapomnij o tym, czego już dokonałeś”.
Jeśli będę się w życiu zawsze starać, to mam nadzieję, że uda mi się osiągnąć sukces.
