Praca opracowana na przykładach lektur takich jak:
Lalka Bolesław Prus
Mały Książę Antoine de Saint-Exupéry
Potop Henryk Sienkiewicz
Przyjaciele Ignacy Krasicki
Każdy człowiek chce mieć przyjaciół, choćby jednego najlepszego. Większości z nas udaje się doświadczyć tej wspaniałej więzi, która łączy jednego człowieka z drugim. Każdy z nas ma również własną definicję przyjaźni i inaczej ją rozumie. Także słownik języka polskiego ma swoją formułę, która mówi że przyjaźń to bliskie, serdeczne stosunki oparte na wzajemnej życzliwości, szczerości i zaufaniu oraz możliwości liczenia na kogoś w każdej sytuacji.
Przyjaźń oparta jest na zaufaniu, szczerości, bezinteresowności, tolerancji, lojalności, sympatii i wyrozumiałości. Ważna jest umiejętność porozumiewania i przebywania z przyjacielem w lepszych jak i gorszych chwilach życia. Warto mieć osobę, do której możemy zwrócić się z każdym problemem bez względu na czas i miejsce. Bycie przyjacielem to ogromna odpowiedzialność , która wymaga nie tylko brania ale też dawania. O przyjaźń należy dbać i ją pielęgnować bez tego nawet najsilniejsza więź może ulec osłabieniu. Skarbnicą przykładów przyjaźni jest literatura, w której jedni autorzy opisują przyjaźń do grobowej deski, drudzy piszą o przyjaźni fałszywej a jeszcze inni, że przyjaźń może przezwyciężyć wszelkie przeszkody.
O tym że serce dostrzega więcej niż oczy i rozum, można przekonać się analizując przyjaźń Stanisława Wokulskiego i Ignacego Rzeckiego, są to dwie różne osoby, o różnych charakterach, przekonaniach i poglądach a jednak przyjaźnią się. Ignacy przyjaźnie jest nastawiony do ludzi. Wokuskiego poznaje u Hopfera, od razu młodzieniec przypada mu do gustu i wie, że ma on przed sobą świetlaną przyszłość. Szybko się zaprzyjaźniają. Rzecki przygarnął Stanisława pod swój dach gdy ten nie miał gdzie mieszkać. Tolerował jego dziwne wynalazki, uczenie po nocach oraz to, że często znikał bez słowa na wiele dni. Zawsze witał go z otwartymi ramionami. Wspierał i pocieszał Wokulskiego gdy wszyscy się z niego naśmiewali, że jakoby wzbogacił się dzięki małżeństwu z wdową po Minclu. Rzecki bezgranicznie ufał Stanisławowi.Nawet wtedy, gdy nie rozumiał celów jego działań, wierzył, że Wokulski ma powody, aby postępować w ten a nie inny sposób. Wokuski nie pozostaje dłużny Ignacemu. Wynajmuje mu pokój tuż obok sklepu, który jest jego drugim domem. Rzecki bardzo się wzrusza widząc przedmioty, które towarzyszyły mu przez wiele lat. Oboje dobrze się rozumieją, wiedzą,że mogą na sobie polegać i ufać.
Drugim przyjacielem Stanisława jest doktor Szuman, różni się od Rzeckiego. Jest człowiekiem trzeźwo myślącym, twardo stąpającym po ziemi, sceptycnym, mądrym oraz doświadczonym życiowo jak i miłośnie Zydem. Michał leczył ludzi z ich psychicznych problemów.Chciał także pomóc Wokulskiemu, ale ten uważał, że jego metody nie są w stanie mu pomóc. Szuman wie, że głównym problemem stanisława jest miłość do Izabeli Łęckiej. Odradza Stanisławowi tą znajomość bo nie wróży ona nic dobrego ale Stanisław mimo rad przyjaciela wiąże się z nią. Michał uszanował jego decyzję. Także my musimy pamietać o tym, że możemy dawać komuś rady ale decyzja należy do niego, którą powinniśmy uszanować.
Także autor Małego Księcia opisuje historię chłopca, który opuszcza swoją planetę w poszukiwaniu przyjaźni. Odwiedza różne planety, które zamieszkują dorośli nie mieli oni dla niego czasu, nie chcieli go słuchać ani zrozumieć. Mały Książę nie mógł się z nimi zaprzyjaźnić ponieważ nie rozumiał ich spraw i problemów. Ostatnia planetę, którą odwiedził była Ziemia, na której spotkał lisa. Lis tłumaczył mu co to znaczy „osoić” czyli stworzyć więzy. Lis wyjaśniał mu,że wymaga to cierpliwości, wytrwałości i pilności. Chłopiec nie rozumiał tego o czym mówił lis. Gdy jednak nadszedł czas rozstania Mały Książę wiedział co miał na myśli lis. Ich pożegnanie było smutne, podczas którego lis powiedział, że najlepiej widzi się sercem. Lis był doskonałym nauczycielem życia i nie jednego mógłby nauczyć przyjaźni.
Druga osobę, którą spotyka chłopiec jest pilot a jednocześni narrator powieści. Mały Książę zaufał pilotowi i opowiedział mu o sowjej planecie i podróży. Mężczyzna wiedział, że jest odpowiedzialny za chłopca, który przypomniał mu jak widzi się oczami dziecka. Ich rozstanie było takze bardzo przygnębiające. Ksiązka uswiadamia czytelnikowi jak wazna jest przyjaźń, która niesie za sobą szczęście i radość oraz smutek i łzy.
Kolejnym przykładem przyjaźni jet więź między Andrzejem Kmicicem a Michałem Wołodyjowskim. Kmicic jest awanurnikiem ,z temperamentem, a także jest odważny, wesoły, porywczy, pewny siebie, jest świetnym rycerzem oraz skłonnym do złych czynów. Wołodyjowski zaś jest szlachetny, patriotą, oważnym rycerzem, wzorowym dowódcą i mistrzem władania szablą. Podczas pierwszego spotkania dochodzi do pojedynku, w którym zwycięża Michał. Od tej pory Kmicic chce się zmienić. Sprytny magnat wymusił na nim przysięgę wierności, a potem poddał Litwę Szwedom. Andrzej służył Januszowi Radziwłłowi, nieświadomie stał się zdrajcą oraz traci – pannę, dobre imię i honor szlachcica. Gdy dowiaduje sie o prawdziwych zamiarach księcia odstepuje od przysięgi i przybiera nazwisko Babinicz. Udał się do Częstochowy. Tam bohatersko walczył w obronie klasztoru, potem stanął przd samym królem. Udało mu się oczyścić i odzyskać dobre imię. Gdy Wołodyjowski sie o tym dowiedział wybaczył mu wszystkie winy. Wiedział, że Kmicic nie jest zepsuty ale ponisiła go fantazja oraz,że poprawisię i zostanie wiernym ojczyźnie żołnierzem. Nauczył Andrzeja swoich sztuczek władania szablą. To wydarzenie było początkiem ich przyjaźni. W każdej przyjaźni jest ważne aby wybaczy błędy przyjacielowi choć nie jest to proste.
Innym przykład przyjaźni opisuje Ignacy Krasicki w bajce „Przyjaciele”. Poeta opowiada historię zająca, który ucieka przed psami. Zwraca się o pomoc do przyjaciół ale one odmawiają i odsyłają go do innego zwierzęcia. Zając przekonał się, że jego przyjaciele byli obojetni na jego los i problemy. Przekonanie to kosztowało go życie. Człowiek przywiązuje zbyt wielką wagę do kariery i sukcesu. Zapomina czym jest prawdziwa przyjaźń i pragnie z niej uzyskać jak najwięcej korzyści. Gdy tak przyjaciel nie jest mu potrzebny lub potrzebuje pomocy zostaje porzucony samemu sobie. Osoba osamotniona przez przyjaciela w potrzebie zamyka się w sobie z przekonaniem, że moze liczyć tylko na siebie.
Przyjaźń jest bardzo ważna w życiu człowieka. Łatwiej nam żyć wiedząc, że ktoś wyciągnie do nas pomocną dłoń gdy tego potrzebujemy. Trzeba pamietać aby dawać coś od siebie a nie tylko brać. Przyjaźń nie jest do końca przyjaźnią dopóki nie zostanie wystawiona na próbę. Szukając przyjaciela pamietajmy, że najlepiej dostrzega się sercem.
PRZEPIS NA PRZYJAŹŃ
SKŁADNIKI:
-miarka wspólnych
zainteresowań
-całe opakowanie
życzliwości
-szklanka zachęty
zmieszanej ze wsparciem
-łyżka zrozumienia
-trochę kompromisu
-sztuka przebaczenia
-szczerość rozpuszczona
w godzinach wspólnych
rozmów
-szczypta małych
niespodzianek
-komplementy(nie
przesolić)
SPOSÓB PRZYRZĄDZANIA:
-wszystko wymieszać i
-przelać do czystego
serca
-piec w atmosferze
miłości i zrozumienia
UWAGA !
Nie podawać z egoizmem!
JA ZA TĄ PRACĘ UZYSKAŁAM 100%:-P
