Śmierci w sredniowieczu przedstawiona jest jako nieodlaczny i nieunikniony proces życia , dla ludzi zlych staje sie grozniejsza, bardziej okrutna, stanowi wstep do niekonczacego sie cierpienia. W Rozmowie… Smierc ma rózne oblicza. Posiada cechy groznej wladczyni i jest równoczesnie mistrzem, nawet kaznodzieja, gdy objasnia Polikarpowi rózne kwestie teologiczne i egzystencjalne. Ale jest tez katem: jej pomyslem sa wymyslne tortury i specjalne rodzaje smierci przewidziane dla ludzi wystepnych. W rozmowie z Polikarpem Smierc tlumaczy, ze otrzymala od Boga zadanie i teraz wykonuje tylko nalezaca do niej prace. Rozpoczyna taniec, w którym jej partnerami staja sie wszyscy ludzie. Taniec smierci, slynny dance macabre to motyw wspólny dla wszystkich sredniowiecznych utworów, w których podjeto temat smierci. W „Rozmowy mistrza Polikarpa ze smiercia ” mozemy zauwazuc iz smierc byla przedstawiona jako staruszka z zólta skora i panokcami jak też braku warg i czesci nosa oraz kosa co bylo atutem smierci … mozemy wywnioskowac z tego iz w tamtych czasach smierc byla przedstwiona jako cos strasznego i budzaca w ludziach lek przez co byla w jakis sposob sposobem do przemyslen nad wlasnym zyciem ktore w tamtych czasach bylo krotkie i bardzo nietrwale … wynikajace z czestych wojen , chorob ktore czesto nadchodzily i zbieraly swoje plony jak i ruwniez panujacej biedy w sferach ubogich . Mysl o śmierci zajmowala bardzo wazne miejsce w literaturze sredniowiecza wynikajaca ze sposobu zycia w owczenych czasach , duzy rozwoj kosciola i kodeksy rycerskie mialy wplyw na ksztalt zycia . Czesto byl poruszany temat o marnosci i nietrwalosci zycia jak i rzeczy materialnych ktore nie maja wplywu na to czy pujdziemy do nieba czy tez do piekla , lecz poboznosci mysl o bogu skromonosc byly to cechy ktore w czasach sredniowiecza mialy byc atutem pujscia do nieba gdy staniemy przed sadem ostatecznym istnialo przekonanie, ze smierc czlowieka uzalezniona jest od tego, jak zyl. Ludzie prawi i uczciwi powinni zatem umierac lekko, zas ludzie zli i wystepni – w mekach i cierpieniu. Przez co w tamtych czasach bylo duze zainteresownaie i zapotrzebowanie na tego typu dziela literackie . Sama prosba do boga mistrza Polikarpa o spotaknie ze smiercia mialo bardzo duzy ksztalt mistycyzmu smierc jest zauwarzana jako mistycyzm i do tej pory nie rozwiklano jej zagadki , ale fakt iz akurat o to prosil Mistrz Polikar boga przedstawia nam jak duze mialo znaczenie „Śmierci” w tamtych czasach . Śmierc byla na porzadku dziennym wiec ludziedazyli do jej poznania i jak najlepszego przygotowania do niej stad tez powiedzenie „Memento Mori” , aby zawsze pamietac co nasz czeka … Spotkany w literaturze sredniowiecznej motyw smierci mial sluzyc podkresleniu znikomosci i kruchosci zycia, przypominac o jego doczesnosci oraz odpowiedzialnosci za zycie ziemskie przed trybunalem pozaziemskim, surowym i bezwzglednym, przed którym tylko sprawiedliwi mogli stanac bez obaw. Smierc sredniowieczna to jednak równiez sila uwalniajaca czlowieka od wszystkiego, co ziemskie, przenoszaca go w inny wymiar, pozwalajaca odczuc szczescie zaswiatów. I o tym takze pamietaja twórcy sredniowiecznych tekstów, których tematem jest smierc. Zagadnienie smierci i problem odpowiedzialnosci za niegodziwe zycie wiaze sie z idea ascezy. Literackimi przykladami spokojnego oczekiwania na smierc sa zywoty swietych, legendy o meczennikach. Droge do zbawienia poprzez ubóstwo, prostote i pokore. Te idealy pokory , niepragnienia i prostoty byly idealami klasztorow i zakonow duchownych jak takze zastosowane byly w kodeksach rycerskich . Kodeksy rycerskie byly kreowane dla krola ojczyzny i przedewszystkim w kierunku boga przez co ku godziwej smierci , aby nasza dusza po smierci weszla na droge ku królestwu niebieskiemu , legendy o bohaterach w czasach sredniowiecza mialy zakonczenie smierci heroicznej smierc ukazana byla nie jako krotka chwila szybko przemijajaca lecz jako rytulal pokazujacy zaslugi rycerza i dzielo wielkie dla ktorego warto bylo umrzec dla idei … dla misterium ktore moze byc naszym motywem zycia …. aby puzniej odejsc chwalebnie ku rajskim ogrodom , aby zaznac szczescie i ukojenie wieczne . Takie legendy ksztalotowaly juz mloda ludnosc sredniowiecza .. pokazywaly droge , wlasciwa droge ku zbawieniu i chwalebnej smierci , jednak iz ludzie obawiali sie smierci i kazde odejscie osoby bliskiej bylo przyczyna smutku i nostalgi w gruncie rzeczy ludzie wiezyli w idee iz smierc byla wybawieniem niezaleznie czy czlowiek ow umierajacy byl bogaty czy tez biedny … smierc traktowala kazdego tak samo i wedlug jego czynów a nie majatku tak wiec byla tez wiara iz mozemy odnalesc wieksze sczescie poprzez swe czyny bedac biednym niz bedac królem niegodziwym i pysznym swej osoby … Smierc ukazala Mistrzowi Polikarpowi prawdziwe kierunki zycia w czasach sredniowiecza aby trwac w madrosci czynow i czystosci ducha a nie lekkosci i ulotnosci zycia , bo przeciez dopiero po odejsciu z naszej krainy zaczyna sie prawdziwy sens istnienia , niezaleznie czy w to wierzymy czy tez nie tak poprostu jest i o tym tez wspomina postac smierci w wierszu ” Rozmowy Mistrza Polikarpa zeŚmiercia „
