Faraon, wladca egipski, goscinnie przyjal kiedys ojca i braci Józefa. Zamieszkali oni we wschodniej czesci delty Nilu i z biegiem lat rozrosli sie w wielki naród.
A czas pobytu Izraelitów w Egipcie trwal czterysta trzydziesci lat
Nowych wladców zaniepokoila rosnaca potega przybyszów.
Od tego czasu rozpoczelo sie gnebienie Izraelczyków i zmuszanie ich do ciezkiej pracy. Wreszcie faraon wydal calemu narodowi okrutny rozkaz. wszystkich nowo narodzonych chlopców Hebrajczyków nalezy wyrzucic do rzeki, a dziewczynki pozostawic przy zyciu. Według Biblii Izraelici znajdowali sie pod szczególna opieka Boga, bowiem On to, z milosci do tego właśnie ludu , uznal Izraelitów za naród wybrany przez siebie. Zeslal wiec Mojzesza, którego w wieku niemowlecym cudownie ocalil od smierci. Mojzesz wychowal sie na dworze faraona, a gdy dorósl, odwiedzil swój lud i poznal jego cierpienia. Slyszal tez kierowane do Boga rozpaczliwe prosby o pomoc. Stwórca wysluchal skarg ludu wybranego i ukazal sie Mojzeszowi w „palącym się krzewie”. Bóg szczególowo pouczyl Mojzesza, jak ma postepowac i utwierdzil w nim wiare, ze potrafi przewodzic ludowi w czasie wedrówki. Ponadto obdarzyl go moca czynienia cudów – znaków, którymi Mojzesz mial przekonac swoich ziomków, by poszli za nim. Mojzesz poczatkowo obawial sie, ze nie sprosta temu poslannictwu. Zdawal sobie tez sprawe ze swych ludzkich slabosci. W koncu jednak moc otrzymana od Boga pomogla mu w podjeciu decyzji.
Wedrówka, która mieli odbyc Izraelici pod wodza Mojzesza, byla ucieczka z niewoli, droga do upragnionego przez czlowieka szczescia, do Ziemi Obiecanej mlekiem i miodem plynacej. Również do poznania samego Boga.W drodze tej jednak mial pomagac Stwórca, gdyz bez Niego osiagniecie celu nie byloby w ogóle mozliwe.
Faraon nie chcial wypuscic Izraelitów, potrzebnych mu jako sila robocza, wtedy Stwórca zlamal opór faraona, zsylajac na jego naród szereg znaków swojej potegi, zwanych plagami; po ostatniej Izraelici otrzymali zezwolenie na wyjscie z Egiptu.
Po ucieczce Bóg jeszcze wiele razy musiał udowadniać Izraelitom że ma wielką moc, np. zsylajac przepiórki i manne w takiej ilosci, ze wszyscy zaspokoili glód. Nowych znaków swej obecnosci i mocy Bóg dawal wedrowcom wiele (wytrysniecie wody ze skaly, w która Mojzesz uderzyl laska, zwyciestwo nad Amalekitami).
Gdy Izraelici znalezli sie pod góra Synaj, mialo miejsce najwieksze zdarzenie z przedstawionych w Starym Testamencie. Bylo nim objawienie sie Boga calemu Izraelowi i Jego uroczyste zobowiazanie sie do opieki nad ludem. Izraelczycy zas
przysiegli Stwórcy wiernosc. Biblia nazywa to przymierzem.
Wedrówka Izraelitów przez pustynie to dzieje ludzkich potkniec, upadków ipowstawan w drodze do Boga – uosobienia milosci i prawdy. Wedrówka ta jest tez symbolem dazenia czlowieka do pelnej wartosci.
