Motyw teatrum mundi – teatru świata – polega na ukazaniu ludzi jako lalek, marionetek, których życie jest tylko rola, epizodem w sztuce świata. Ukazanie tego motywu w ‚Lalce’ Bolesława Prusa ma na celu pokazanie, że ludzie wobec niektórych spraw są bezradni. ‚Lalka’ i jej narracja jest sceną dla bohaterów I i II planowych. Scena gdy Ignacy Rzecki bawi się marionetkami jest jednym z kluczowych ujęć tego motywu. Ważne dla zrozumienia teatru świata w ‚Lalce’ są jego słowa dotyczące życia marionetek ( w domyśle odnoszące się do ludzi): ” (…) dokąd wy jedziecie, podróżni?… Dlaczego narażasz kark, akrobato?… Co wam po uściskach, tancerze?… Wykręcą się sprężyny i pójdziecie na powrót do szafy. Głupstwo, wszystko głupstwo!… a wam, gdybyście myśleli, mogłoby się zdawać, że to jest coś wielkiego!… ”
