Odszedł od nas święty Pański!
Jeszcze blaski za nim wieją,
Jeszcze dźwięczy pieśń anielska…
Odszedł z wiarą i z nadzieją!
Miłość — tę zostawił z nami,
Wierny ludziom, wierny ziemi…
— Odszedł od nas święty Pański
Ścieżynami gwiaździstemi.
Gdzie odchodzą prości, czyści,
Urzeczeni przez tęsknotę,
Seraficzni gdzie lutniści
Nawiązują struny złote…
Gdzie się w zorzach wysrebrzają
Czarne puchy ziemskiej nocy,
Gdzie odchodzą męczennicy
I wyznawcy, i prorocy…
Z narodowych krynic ducha,
Z łanów naszych, z chaty proga,
Poszła jemu prosto w niebo
Jasna ścieżka, polna droga…
Poszła jemu życia miedza,
Okwitniona cierniem, głogiem…
Odszedł od nas święty Pański,
Owionięty odszedł Bogiem!
