Givanni Boccaccio w Dekameronie(ludzie uciekajacy przed zaraza przez 10 dni opowiadaja sobie historie śmieszne i pouczające) ukazuje typ kobiety jak najbardziej ziemskiej, sprytnej, spragnionej miłosnej pieszczoty, zrobiącej wszystko by osiągnąć cel. Renesans to czas uciech ciała – w przeszłość odchodzą eteryczne damy średniowiecznych trubadorow.
Cały czas idealizował jednak kobietę Francesco Petrarka. Jego ukochana Laura była zona francuskiego szlachcica, matką jedenaściorga dzieci. Petrarka nie był jej kochankiem. Opisywane uczucie jest całkowicie platoniczne. Laura została postawiona na piedestale jako przedmiot hołdów, uważana jest za damę jednocząca w sobie zarówno piękno cielesne jak i duchowe.
Dla Francoisa Villona idealem kobiety była gruba Malgoska, z która oddawał się uciechom cielesnym w domu publicznym .do korzystania z życia zachęca także Janko z Czarno lasu.
W utworach Kochanowskiego ukazane są raczej stereotypy, brak kobiet prawdziwych, nawet jeśli mają imiona, jak np. Hanna – \\”bohaterka\\” szeregu utworów. \\”Białogłowy\\” – stateczne, mądre i pracowite pojawiają się jako przeciwwaga dla płochych kokietek, niestałych w uczuciach, strojniś. Te ostatnie są w kontraście ze starymi, zrzędliwymi, dewotkami, sknerami. W utworach tych zdecydowanie bardziej ukazane są cechy charakteru, obrazki rodzajowe, niż żywe, prawdziwe kobiety – to tematyka fraszek. \\”Pieśń świętojańska o Sobótce\\” to praktycznie jedyny utwór, gdzie do głosu dochodzą żywsze uczucia i przeżycia kobiet tęskniących, wesołych, czasem drwiących z mężczyzn – ze zwyczajnego życia wzięte, ale bez cech charakterystycznych.
Piewcy renesansowej radości życia postrzegają kobietę jako partnerkę w miłosnej rozkoszy. Kobieta jest przewrotna i pozbawiona owego patetyzmu średniowiecznego. Kobieta w renesansie jest żywa!
Kobieta w sztuce
*Ideał kobiet tego okresu stanowi np. Mona Liza , Leonarda da Vinci. Florencka dama wzbudzała wiele zachwytu, choć dziś raczej nie miałby szans znaleźć się na okładce kobiecych pism, jednakże w renesansie uchodziła za niebywałą piękność.
*Ideał kobiety : o dużych migdałowych oczach, które mają blask i wilgotność żywych, delikatne brwi, niewielkie subtelne usta, zaokrąglone kształty podobały się ludziom renesansu.
Taki typ kobiety inspirował wiele artystów
*także w tym okresie wzorzec kobiecej urody stworzył Boticielli, choć sam nie zachwycał się kobietami i na myśl o ożenku dostawał gorączki.
*Stworzył on niezwykle poetycki portret kobiety, ucieleśniony w wizerunkach mitycznych bogiń, nimf, aniołów o lekko przechylonych głowach, spadzistych wątłych ramionach i pięknych dłoniach. Można by tu przedstawić portret pt. \\”Stworzenie Wenus\\’ . Ideał kobiety przedstawiony na muszli symbolizującej kobiecość, płodność, zmysłowość .Kobieta miała zgrabny nos, szczupłe policzki, ładne usta, przepiękne złociste włosy. Wenus mimo swej nagości jest skromna i niewinna- symbolizuje miłość duchową, najwyższą harmonię piękna i cnoty.
*Kobieta w renesansie przedstawiana była najczęściej napierwszych planach obrazu.
*w przedstawionym obrazie obok pt ; wolność wiodąca lud na barykady\\” właśnie się to potwierdza.
Kobieta dominuje nad całością kompozycji, dominuje alegoryczna figura wolności, wyrażona jako kobieta. Obnażona do piersi kroczy naprzód poprzez martwe ciała powstańców.
