Ocena bohatera legendy hagiograficznej z punktu widzenia współczesnego człowieka
Człowiek i jego zachowanie znacznie się zmieniły od epoki Średniowiecza.
Ukazują to między innymi liczne utwory literackie stworzone przez naszych przodków.
Tym bardziej ocena bohatera legendy hagiograficznej może być bardziej krytyczna.
Omawianą postacią jest święty Aleksy. Jest on niewątpliwie wzorcem średniowiecznego ascety.
Ze wszystkich ideałów epoki Średniowiecza, to właśnie asceci są najbardziej nietypowi dla ówczesnych czasów.
Pokrótcę omówię postać Aleksego. Tytułowy bohater legendy zaczął nowe życie tuż po zaręczynach z Famijaną.
Rozdał swój majątek, opuścił dom i żył w ubóstwie wsród bólu i licznych upokorzeń aż do śmierci.
Poświęcił swoje życie by dostąpić wspaniałego życia po śmierci.
Wydawać nam się to może troche dziwne i zaskakujące.
Przecież człowiek nie musi być ascetą by dostąpić zbawienia i żyć zgodnie z boskimi przykazaniami.
Odnosząc się do religii uważam, że człowiek pomagający wciąż innym będzie bardziej bogobojny, niż ten co żyje w samotności i jedynie rozmyśla o Bogu.
Niewątpliwie większy pożytek będzie z dobrych uczynków jak z ciągłego życia w samotności. Z drugiej strony Aleksy rozdał cały swój majątek.
Dziś utożsamiamy taki czyn ze zbyt dosłownym interpretowaniem słów zapisanych w Biblii.
Myślę, że dzisiaj nikt we współczesnym świecie takby nie postąpił. Taki człowiek nie znalazłby później miejsca dla siebie w realiach XXI wieku.
Ciężko jest zostawić bez żadnej krytyki fakt iż Aleksy opóścił bez żadnego słowa swoich rodziców i Famijanę w noc poślubną.
W ten sposób zranił najbliższych w imię własnych ideałów. Pragnę się powołać na wiersz Kazimiery Iłłakowiczównej nawiązujący do postaci świętego Aleksego.
Podmiot lirycznym jest małżonka ascety, która wciąż cierpi, tęskni i kocha swego partnera pomimo iż nie rozumie zachowania męża.
Poprzez rozbudowany opis ukazuje swoje wewnętrzne uczucia. Przytoczę tu słowa: „moje serce – rozdarte, ciężkie, ciężkie jak ołów”.
Święty Aleksy spostrzegany jest w złym świetle przez pryzmat współczesności.
Z drugiej strony dzięki ascezie możemy wyzbyć się zbędnych obrazów i bodźców, po to, aby móc skoncentrować się na tym, co chcemy osiągnąć.
Tytułowy bohater traktował ascezę zbyt fanatycznie, co spowodowało taki negatywny obraz tego systemu postrzegania świata.
Myślę również, że postać świętego Aleksego jest potrzebna współczesnemu człowiekowi.
Gdy czytamy o jego życiu i czynach dowiadujemy się, jak kiedyś ludzie potrafili poświęcić się Bogu, swoim ideałom.
Dlatego należy pamiętać o świętym Aleksym pomimo iż jego zachowanie tak mało ma wspólnego z otaczającym nas światem.
